The Sadness of Geography: My Life as a Tamil Exile

கடந்த சில நாட்களாக ஒரு தன் வரலாற்று புதினமொன்றை வாசித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஈழத்தில் 1980களில் நடக்கின்ற சம்பவங்களின் தொகுப்பெனச் சொல்லலாம். சற்று குழப்பமான வாசிப்பை அதனூடாகக் கண்டடைந்துகொண்டாலும், அன்று நடந்தவைகளை ஒரு தனிமனிதனின் பார்வையினூடாகப் பதிவு செய்பவை என்பதால் முக்கியமானது.

இந்தப் புதினத்தை எழுதியவர், கிட்டத்தட்ட 20 வருடங்களுக்கு முன்னர் இதை எழுதத் தொடங்கி 5 பக்கங்களுக்கு மேலே தொடர்ந்து எழுத முடியாது நிறுத்தியிருக்கின்றார். பின்னர் அண்மையில் எழுதியபோது தனது எழுத்தில் இருந்த பிழைகளை, இலக்கண வழுக்களைத் திருத்த தனக்கொரு நல்லதொரு எடிட்டர் கிடைத்ததாலே இது சாத்தியமாகியிருக்கின்றதெனக் குறிப்பிட்டிருக்கின்றார்.

தமிழ்ச்சூழலில் இன்னும் எடிட்டர்களுக்கு அவசியம் உணரப்படவே இல்லை. பள்ளத்தாக்குகளில் எவருமே கேட்காது மறைந்துபோகும் குரலாக இருந்தாலும் இதைத் திருப்பத் திருப்பச் சொல்ல வேண்டியிருக்கின்றது. ஒரு கருத்தரங்கில் ஷியாம் செல்வதுரையின் funny boy பற்றி விதந்து கட்டுரை வாசித்த நண்பருக்கு, நிகழ்வின் முடிவில் ஒருவர் வந்து ஷியாமுக்கு அல்ல இந்த நாவல் நன்றாக வந்ததற்காக எடிட்டருக்குத்தான் நன்றி சொல்லவேண்டுமெனச் சொல்லியிருந்தார். அவ்வாறு பெரும்பாலான நல்ல ஆங்கில நாவல்களில் எடிட்டர்களின் பங்கு இருக்கின்றது. அது ஹெமிங்வே காலத்தில் இருந்தே நம்மால் அறிந்து கொள்ள முடியும்.

எடிட்டர்களின் அவசியம் பற்றி அறிய சி.மோகன் எழுத்தாளர்களைப் பற்றி தொடர்ச்சியாக எழுதிய பத்திகளினூடாக இன்னும் விரிவாக அறிந்துகொள்ளலாம். எடிட்டர்களின் முக்கியத்துவம் பற்றிய உரையாடலை கிரியாவை முன்வைத்துத் தொடங்கிய ஜெயமோகன் அதை எதிர்த்திசைக்குக் கொண்டு சென்றுபோனதும் அவலமானது. எடிட்டர்கள் பிரதிகளைத் திருத்தினாலும் இறுதி முடிவு எழுதியவர்க்கே இருக்கின்றது. ஜெமோ முன்வைத்த முக்கிய குற்றச்சாட்டே கிரியாவின் எடிட்டர்கள் தமக்கான மொழியில் அதை மாற்றி எல்லாவற்றையும் 'பொதுவான மொழியில்' கொண்டுவந்துவிடுகின்றார்கள் என்பதாகும். அவ்வாறு ஒருபோதும் எளிதாக மாற்றமுடியாது என்பதற்கு நாம் சம்பத்தின் 'இடைவெளி'யையும், இமையத்தின் நாவல்களையும் ஒப்பிட்டுக் கொள்ளலாம். சம்பத்தின் மொழிநடையும், இமையத்தின் வட்டாரமொழி வழக்கும் எவ்வளவு எடிட்டர்கள் முயற்சித்து மாற்றினாலும் மாறப்போவதில்லை. எடிட்டர்கள் என்ன செய்வார்கள்/என்ன செய்யமுடியும் என்பதை ஒழுங்காக விளங்காததால் வரும் அச்சமே தமிழ்ச்சூழலில் எடிட்டர்கள் பற்றிய எந்த உரையாடலையும் சரியான திசையில் இழுத்துச் செல்வதில்லை.

இன்று உலகம் சுருங்கிவிட்ட சூழ்நிலையில், தமிழ்ப் படைப்புக்கள் உலகச்சூழலுக்குக் கொண்டு செல்லப்படுவதற்கும், கவனிக்கப்படவும் உள்ள சூழலில் தமிழ்ச்சூழலில் நல்ல எடிட்டர்கள்/எடிட்டர்கள் குழு இருந்தால் இந்த காலம் இன்னும் எளிதாகக் கனியமுடியும். எழுதுவதெல்லாம் உயர்ந்த எழுத்துக்கள் என்ற நினைப்பில் இருப்பவர்க்கு எடிட்டர்கள் அவசியமில்லை. ஆனால் எழுத்துக்கள் நூலாகிவந்தபின்னர் இன்னும் இதை செம்மையாக்கியிருக்கலாமே, இன்னொரு வடிவத்தில் முயற்சித்திருக்கலாமே, இந்த அத்தியாயங்களை வேறொரு ஒழுங்கில் வடிவமைத்திருக்கலாமே என்று யோசிப்பவர்க்கு எடிட்டர்கள் அவசியப்படுவார்கள். முக்கியமான ஒரு விடயம், ஏற்கனவே இவ்வாறு அல்லது இவ்வாறான ஒத்த சாயலில் படைப்புக்கள் எழுதப்பட்டிருக்கின்றனவா என ஆலோசனை சொல்வதற்கும் எடிட்டர்கள் உதவக்கூடும்.

நான் வாசித்து முடித்த தன் வரலாற்று நூல் 'The Sadness of Geography: My Life as a Tamil Exile'. அதை இந்த நோயச்ச காலத்தில் வாசிக்கத் தபாலில் அனுப்பி வைத்த மைக்கேலுக்கும் நன்றி.

...................

(Aug 28, 2020)

திருமணம் செய்தவர்க்கான காதல் கவிதைகள்

 -ஜோன் கென்னி

(தமிழாக்கம்: டிசே தமிழன்)

நீ அதற்கான மனோநிலையில் இருக்கின்றாயா?
………………………………….

நான் இருக்கின்றேன்.
பிள்ளைகளை நித்திரைக்கு அனுப்பு.
இலேசான ஓர் இரவுணவு.
குளியல்.
அவ்வளவு போதையேறாத குடி.
அத்துடன் வேறு எவருடனும் செய்வதைவிட உன்னோடு செய்ய விரும்பும் அந்த 'விடயம்'
படுக்கையில் சாய்ந்தபடி எங்களின் ஐ-போன்களைப் பார்ப்பது.

கூட்டுக் களியாட்டம்

-------------------

இலை உதிர்காலம்.
சாம்பல் முகில்களும், குளிரும்.
காற்றில் மரமெரியும் வாசம்.
முற்றத்தில் இலைகள்.

வரிசையாக உயர்ந்து நின்ற மரங்கள்
உதிர்த்த இலைகளைப் பையில் சேகரிப்பதற்காய்
நாங்கள் திரும்பவும் வெளியே போகத் தீர்மானித்தோம்.

நீ மிகு கவர்ச்சியான குரலில்,
"குப்பை போடும் பைகள் முடிந்துவிட்டன."
தோள்களைக் குலுக்கிச் சொன்னதில் நான் பார்த்திருக்கக்கூடும்
உன் முலைகள் அசைவதை.

உன் மெல்லிய சுவட்டராலோ,
நீ வேலைக்கென அணியும் சேர்ட்டாலோ
உன் ரீ-சேர்ட்டாலோ
அவை மறைக்கப்படவில்லை அல்லவா

"சரி, உள்ளே போகின்றேன்," நான் சொன்னேன்.

பிறகு, நாங்கள் மாட்டிறைச்சி சூப்பை சூடாக்கிக் குடித்தபின்
நீ படுக்கைக்குச் சென்றாய்,
நான் Jason Bourne  படத்தின் அரைவாசியைப் பார்த்தேன்.

நான் இதை கூட்டுக்களியாட்டம் எனச் சொன்னேனா?
மன்னிக்க, எனது மனம் அலைபாய்ந்திருக்கிறது.
முற்றத்து வேலையைத்தான் நான் அப்படிச் சொன்னேன்.

 

இது அதற்கான சரியான நேரந்தானா?
--------------------------------

போவதற்குத் தயாராக
கதவடியில் நின்றுகொண்டிருக்கின்றேன்,
காலால் தட்டுகிறேன்
(நாங்கள் எனது சகோதரியின் எதிர்பாரா விருந்துக்கு தாமதமாகி இருக்கின்றோம்)
நான் திரும்பி உன்னைச் சமையலறையில் பார்க்கின்றேன்,
கோடை மாலையில் வாவியில் ஒரு மனிதன் தன் தூண்டிலை இயல்பாய்
நேர்ப்படுத்துவதுபோல (நீ)

அது தூண்டில் அல்ல.
நகம் வெட்டி
அத்துடன் நீ நகங்களை ஸிங்கிற்குள் வெட்டிக்கொண்டிருக்கின்றாய்.
நீ என்னை பார்த்து, சிலவேளை என் முகத்தில் தோன்றிய உணர்வாலோ என்னவோ
"என்ன?" என்கிறாய்.

இதை எதற்கானதென்பதை நீ ஏற்கனவே விளங்காதுவிட்டிருந்தால்
என்னால் ஒருபோதுமே அதை விளங்கப்படுத்தவே முடியாது.

எப்போது உனது கிண்டிலை அணைப்பதற்குத் தீர்மானித்திருக்கின்றாய்?

--------------------------------

காதல் ஒளியென்று அவர்கள் சொல்கிறார்கள்.
நான் நினைக்கின்றேன் அது ஒளிதானென்று.
எனக்குச் சரியாகத் தெரியவில்லை.
நான் சுபாரு கார் விளம்பரத்தில் இதைக் கேட்டிருக்கலாம்.

முக்கியமான விடயம் என்னவென்றால் நானுனது ஒளியை இப்போது பார்க்கின்றேன்.
அதைப் பார்க்காமல் இருந்திருக்கலாமென்றும் விரும்பினேன்.
ஏனெனில் நான் மிகக் களைப்படைந்துவிட்டேன்.
எனக்கு இது ஒரு நீண்ட நாள்.
அத்துடன் நாளை விடிகாலையில் எழும்பவேண்டியும் இருக்கிறது.
இவை எல்லாவற்றையும் நீயும் அறிவாய்.

அவர்கள் சொல்லும் இன்னொரு விடயம்
ஒரு தங்கமீனைப் போல
ஒரு மனிதன் எதையாவது அறியும்போது, உடனேயே அதை மறந்தும் விடுகின்றான்,

தொந்தரவுக்குட்படும்போது நான் பெரூமூச்சின் பெருமூச்சை விடுகின்றேன்.
ஆனால் நீ இதைக் கேட்கவில்லை.
ஏனெனில் உனது காதுகளில் ஹெட்போன் .
புடீங்கில் மக்கள் நீச்சல் போடும் விடீயோவைப் போன்ற ஒன்றை நீ பார்த்துக்கொண்டிருக்க
நான் நினைத்தேன் நீ புத்தகம் வாசித்துக்கொண்டிருந்ததாய்.

சிலவேளை காதல் ஒளியைப் போல இருக்கலாம்.
அவ்வாறே அது மங்கியும் போகலாம்.
உண்மையா? குளியலறையில் இருந்து நீ பார்க்க, அது உன்னைக் கொல்லுமா,

..................................................

ஜோன் கென்னி, ப்ராக்ளின்- நியூயோர்க்கில் வசித்து வருகின்றார். இதுவரை இரண்டு நாவல்களையும், மூன்று கவிதைத் தொகுப்புக்களையும் வெளியிட்டிருக்கின்றார். இவருடைய கவிதைகள் மிகுந்த எள்ளல் தன்மையுடையவை. யதார்த்த வாழ்வின் நெருக்குவாரங்களையும், அதை நகைச்சுவையுடன் தாண்டிச் செல்வதுகின்ற தருணங்களையும் நேர்த்தியாகப் பதிவு செய்பவை இவரது எழுத்துக்கள்.

கவிதைத் தொகுப்புக்கள்:

திருமணம் செய்தவர்க்கான காதல் கவிதைகள்

குழந்தைகளுடன் உள்ளவர்க்கான காதல் கவிதைகள்

கவலையான மனிதர்க்கான காதல் கவிதைகள் 

(நன்றி: கனலி) 

திரைப்படங்கள்/ஆவணப்படம்

Dolly kitty chamakte sitar

இன்றைய நவீன உலகில் பெண்களின் வாழ்க்கையை complex narratives ஆக இந்தத் திரைப்படம் சொல்வதால் பிடித்திருந்தது. இரண்டு பெண்களின் (கஸின்கள்) விருப்புக்களை, துயரங்களை, பரிட்சார்த்த முயற்சிகளை, தோல்விகளை, துயரங்களை, சரிவுகளை மிக அழகாகத் திரையில் கொண்டுவருகின்றார்கள். பெண்களை அவ்வளவு எளிதாக ஒற்றைப்படையில் வைத்து விளங்க முடியாதென்பதை இந்தப் படம் எளிதாகப் புரியவைக்கின்றது. பெண்கள் பற்றி நாம் வைத்திருக்கும் விம்பங்களை/மிகை உணர்ச்சிகளை உடைத்துப் பார்க்க வைக்கின்றது.

இன்று திருமணம் செய்யாதிருப்பவர்க்கு ஒருவகை சிக்கல்/அழுத்தம் இருக்கின்றதென்றால், அதைவிட திருமணமானவர்க்கு மிகப்பெரும் அழுத்தங்கள் இருக்கின்றன. இன்றைய சமூக வலைத்தளங்கள், இன்னபிற விடயங்கள் மரபுசார்ந்த உறவுகளை மறுபரிசீலிக்கக் கோருகின்றது. எனக்குத் தெரிந்த சிறு உலகிற்குள்ளேயே திருமணமானவர்கள் அதைமீறிய உறவுகளுக்குப் போவதும், அது சார்ந்த சிக்கல்களுக்குள் அவதிப்படுவதையும் பல்வேறு வழிகளில் கேட்டுக் கொண்டிருக்கின்றேன்.

அதிலும் ஒரு முரண்நகை என்னவென்றால் நம்மைப் போன்ற ஆண்கள் இவ்வாறு திருமணத்தைத் தாண்டிய வேறு உறவுக்குப் போகும்போது, நமது துணைகள்/மனைவிகள் அவ்வாறு இருக்கக்கூடாதென்றும் ஏங்குபவர்களாக இருக்கின்றோம். ஆனால் இன்று எல்லோருக்கும் எதையும் செய்வதற்கான சுதந்திரமான வெளிகள் திறந்தே கிடக்கின்றன என்பதை நம்ப மறுக்கின்றோம். அது நம்மை இன்னுமின்னும் சிக்கல்களுக்குள்ளும், அழுத்தங்களுக்குள்ளும் அமிழ்த்திச் செல்கின்றது.

இந்தத் திரைப்படத்தில் பெண்களின் அகச்சிக்கல்கள்/ பாலியல் விருப்பங்கள், திருமணம்/காதல் உறவுகள் என்பதோடு Queer புள்ளிகளையும் தொட்டுச் செல்வதோடு, இந்தப் பெண்கள் மதக்கலாசார காவலர்களோடும் எவ்வாறு போராட வேண்டியிருக்கின்றதென்பதையும் சொல்வதால் தனித்து குடும்பம் என்ற அமைப்பைத் தாண்டி ஒரு அரசியல் படமாகவும் தன்னை இது மாற்றிக்கொள்கின்றது.

 

The social dilemma

கடந்த வாரம் The social dilemma ஆவணப்படத்தைப் பார்த்ததிலிருந்து என்னைச் சற்றுப் பரீட்சித்துப் பார்த்தேன். சமூகவலைத்தளங்களில் ஃபேஸ்புக்கில் மட்டுமே நிறைய நேரத்தைச் செலவழிப்பவன். ஒருகாலத்தில் Twitter இல் நான் எழுதும் பதிவுகளைப் பகிர்வேன். அங்கேயும் இப்போது இல்லை என்றளவுக்கு நேரம் குறைந்துவிட்டது. ஃபேஸ்புக் தவிர்த்து, instagram இல் கொஞ்சம் இப்போது உலாவுவேன். பயணங்களின் பொருட்டு பயணிப்பவர்களைப் பின் தொடர insta சென்றதால், அவர்களில் பலரும் ஏற்கனவே பதிந்ததையே ஒரு வட்டம் முடித்து, திரும்பவும் புதுப்பிப்பதால் அங்கும் பெரும் நாட்டமில்லை. எனவே என் சமூகவலைத்தள நேரம் என்பது அதிகம் ஃபேஸ்புக்கில் மட்டுமே. அதற்கும் தினம் ஒரு மணித்தியாலம் கழிப்பது என்ற 'அலாரத்தை' வைத்திருப்பேன் என்றாலும், அதை ஒரு கடும் வரைமுறையாக இதுவரை பின்பற்றியதில்லை.

Social dilemma பார்த்தவுடன் என்னை ஒரு மீளாய்வு செய்யச் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. கிட்டத்தட்ட 6 நாள் பதிவு எதையும் பகிராமல் இருந்து பார்த்தேன். இந்த நாட்களில் 1 மணித்தியாலத்துக்குள் மட்டுமே ஃபேஸ்புக்கில் உலாவுவது என்பதிலும் கடுமையாக இருந்தேன். எனவே இயன்றளவு ஃபேஸ்புக் கணக்கை logout செய்துவிட்டே இருந்தேன். இதையேன் இவ்வளவு விரிவாகச் சொல்கின்றேன் என்றால் அது ஓர் ஆவணப்படமாக social dilemma ஒரு வலைக்குள் விழுகின்றேனா என என்னை உந்தித்தள்ளி அவதானிக்க வைத்தது என்பதைச் சுட்டுவதற்காகவாகும்.

இந்த ஆவணப்படத்தில், இன்றைய முக்கிய சமூகவலைத்தளங்களில் தொடக்கத்தில் பங்கேற்றியவர்களும், அதன் முக்கிய பொறுப்புக்களில் இருந்தவர்களும் பேசுகின்றார்கள். நாம் மட்டுமில்லை, நமது அடுத்த தலைமுறையையும் எப்படி சமூக வலைத்தளங்களுக்கு இரையாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றோம் என்பதை பல்வேறு நிலைகளில் வைத்து இவர்கள் பேசுகின்றார்கள். நம்மால உருவாக்கப்பட்ட AI இப்போது நமது கைகளை மீறிப் போகும் ஆபத்தைப் பற்றியும் விவாதிக்கின்றார்கள்.

இதில் பேசும் எவரும் தொழில்நுட்பத்தை, அதன் வளர்ச்சியை பெருந்தவறெனச் சொல்லவில்லை, ஆனால் நம்மையறியாமலே நாம் மீளமுடியாத வலைக்குள் சிக்கியதன் ஆபத்தையே எச்சரிக்கின்றார்கள். இன்னும் 20 ஆண்டுகளில் நமது உலகம் எப்படி இருக்கும் என்பதைச் சிலர் இவற்றில் மாற்றங்கள் வருமென நம்பிக்கையுடன் சொன்னாலும், பலர் அவநம்பிக்கையுடனேயே பேசுகின்றார்கள்.

A star is born

1930களில் வந்த திரைப்படத்தின் தழுவல் இத்திரைப்படம் என்றாலும், நெகிழ்வூட்டும் தருணங்கள் இருப்பதால் பார்க்க அலுப்பூட்டவதில்லை. இதில் ஓரிடத்தில் இப்படித்தான் நடக்கும், முடிவு கூட இப்படித்தான் இருக்கும், ஆனால் நிறுத்தமுடியாது தொடர்ந்து நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றது என்று ஓர் உரையாடலில் சொல்லப்படும். பொதுவாக அன்றிலிருந்து இற்றைவரை இப்படி இசைத்துறைக்குள் இருப்பவரின் வாழ்க்கை உயர்ந்தும், நெகிழ்ந்தும், இறுதியில் துன்பியலாக முடிந்து போவதுண்டு. ஆண்கள் இப்படிப்பட்ட கலைஞர்களாக இருக்கும்போது பித்துப் பிடித்தலையாத இளம்பெண்கள் இருக்கின்றார்களா என்ன?

இந்தத் திரைப்படத்தில் வரும் ஆண் பாத்திரத்தைப் பார்க்கும்போது, சில வருடங்களுக்கு முன் Johnny Cash இன் வாழ்க்கை வரலாற்றை முன்வைத்து வந்த Walk the line ம் ஏனோ நினைவுக்கு வந்தது. எனக்குப் பிடித்த Country/folk வகைமைக்கு வந்த திரைப்படம் என்பதால் அது எனக்கு மிக நெருக்கமான ஒன்று.

.......................................