கார்காலக் குறிப்புகள் - 34

ஓவியம்:  Gva

சில வாரங்களுக்கு முன் ஈழத்தில் நாங்கள் படித்த பாடசாலையில் ஒரு நிகழ்வை ஒழுங்கு செய்திருந்தோம். இப்போது அங்கே கற்றுக் கொண்டிருக்கும், விளையாட்டுத்துறையில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கும் மாணவர்களுக்கான ‘ஊட்டச்சத்து மற்றும் வினைத்திறன் மேம்பாட்டுப் பயிற்சிப் பட்டறை’யாக அதை அமைத்திருந்தோம்.

நாங்கள் படித்த பாடசாலை பெண்களும், ஆண்களும் கற்கின்ற ஓர் ஊர்ப் பாடசாலை. நகரத்துப் பாடசாலைகளுக்குரிய வளங்கள் எமக்குக் குறைவென்றாலும், விளையாட்டிலும், கலைகளிலும் எமக்குரிய தனித்துவங்களை உடையவர்கள். விளையாட்டில் பெண்கள் பெற்றுக்கொள்ளும் அடைவுகள் தனித்துக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லவேண்டியவை.

அதேசமயம், பயிற்சியாளர்கள் பெரும்பாலும் ஆண்களாக இருப்பதால், பெண்களுக்குரிய உடல்சார்ந்த பிரச்சினைகள், ஊட்டச்சத்துக்கள் பற்றிய விழிப்புணர்வும் முக்கியமானவை என்பதால், வழமையான பயிற்சிப் பட்டறையுடன் அவர்களுக்கும் தனித்து ஒரு பகுதியை இந்நிகழ்வில் செய்திருந்தோம்.

இவ்வாறான ஒரு நிகழ்வு தேவையாக இருப்பதை நமது பாடசாலைச் சூழலை அவதானித்த ஊரிலிருந்த நண்பர்கள் தெரிவித்தார்கள். இந்தத் துறையில் அனுபவமுள்ள இரண்டு வைத்தியர்கள் எவ்வித கட்டணமும் இன்றி பயிற்சிப் பட்டறையைச் செய்வதற்கு இசைந்தார்கள். இது முதல் முயற்சி. நாங்கள் 30 40 மாணவர்கள் வந்தாலே போதும் எனத்தான் திட்டமிருந்தோம். நிகழ்வை 3 மணித்தியாலங்களுக்குள் அமைத்திருந்தோம். மாணவர்கள் உரைகளைக் கேட்பதாக மட்டுமில்லாது அவர்களும் நிகழ்வில் ஒரு முக்கிய பாகமாக இருக்கவேண்டுமென விரும்பியிருந்தோம். மேலும் வந்திருந்த மாணவர்களுக்கு ஆரோக்கியமில்லாத Junk Food வழங்குவதில்லையென்பதில் கவனமாக இருந்தோம். உள்ளூரிலேயே தயாரித்து வழங்கப்பட்ட மோதகம், உளுந்து வடை, பால் போன்றவற்றை வழங்கும் உணவுப் பட்டியலில் சேர்த்திருந்தோம்.

நாம் எதிர்பார்த்தற்கு மேலாக 100 மாணவர்கள் பங்குபற்றியிருந்தனர். மாணவர்கள் மட்டுமில்லை, பயிற்சியாளர்களும் இது உபயோகமுள்ளதாக இருந்ததைத் தெரிவித்தது எங்களுக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.

நாங்கள் ஒரே வகுப்பு மாணவர்களாக இணைந்து இதற்கு முன்னும் வெவ்வேறு உதவிகளைச் செய்திருந்தோம். எனினும் இயன்றளவு எமது பாடசாலையைத் தாண்டி ( எமது பாடாசாலைக்கு உதவி செய்ய வெவ்வேறு Batch மாணவர்கள் இருப்பதால்) நாம் தேவை இருக்கும் பிற பாடசாலைகளுக்கே (பளை,மன்னார், தென்மராட்சி) என இதுவரை செய்திருந்தோம்.

இந்நிகழ்வை ஒரு பரிட்சார்த்த முயற்சியாகச் செய்து பார்த்திருந்தோம்.இவ்வாறு ஊரிலிருக்கும் பாடசாலை/ஊர்களுக்கும் உதவி செய்ய விரும்பும் புலம்பெயர்ந்தவர்கள் தனியே நிதிசார்ந்த உதவியை மட்டும் செய்யாது இவற்றைப் போல பலவற்றைச் செய்யலாம். நாங்கள் படித்து வெளியே வந்தபோது, எமக்கு நிதிமேலாண்மை குறித்தோ, உறவுகள்/உறவுச்சிக்கல்கள் குறித்தோ எவ்வித அறிவும் இருக்கவில்லை. அவற்றைப் பள்ளிக்காலங்களில் அறிந்திருந்தால் வீணாகக் காலங்களை பின்னாட்களில் விரயமாக்கி இருக்கத் தேவையில்லை என்று நினைப்பதுண்டு.

மேலும் முறைசார்ந்த கல்வியைக் கற்றலைப் போல, விளையாட்டு/கலைகள் போன்றனவும் ஒரு மனிதர்க்கு எவ்வளவு அவசியம் என்பதை படிக்கும் காலங்களிலேயே எடுத்துரைக்கலாம். அவரவர் அவரவர்க்குரிய துறைகளை பின்னாட்களில் தெரிவு செய்ய இவை ஏதேனும் ஒருவகையில் உதவக்கூடும்.

அன்று யாழ் பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து வந்து பலர் எமக்கு பயிற்சிப் பட்டறைகள் செய்ததால்தான் எனக்கு நாடகம், மிருதங்கம், சதுரங்கம் போன்றவற்றில் மேலதிக ஆர்வம் வந்தது. இவ்வாறான பல விடயங்கள் நகரப் பாடசாலைகளில் படிப்பவர்க்கு எளிதாகக் கிடைக்கும். எங்களைப் போன்ற‌ ஊர்ப் பாடசாலைகளில் படிப்பவர்க்கு இவற்றை அறிவதற்கு/பழகுவதற்கு சந்தர்ப்பங்கள் குறைவு. ஆனால் அதேசமயம் இவ்வாறான விடயங்களை 'இவர்களுக்கு ஒன்றும் தெரியாது' என்று சொல்லிக் கொடுக்காது, ‘நாங்கள் இதை அறிவோம், எங்களை இவ்வாறான விடயங்கள் மாற்றியது/மகிழ்ச்சியைத் தருகின்றது, முடிந்தால் நீங்கள் அறியுங்கள்/கற்றுக் கொள்ளுங்கள்’ என்கின்ற மனோநிலையில் இவற்றைப் பகிர்ந்து கொள்ளவேண்டும்.

அவ்வாறே புலம்பெயர்ந்து இருப்பவர்களும் ஊரில் ஏதேனும் நற்காரியங்கள் செய்யப்போகின்றார்கள் எனில் ‘நாங்கள் கொடுக்கின்றோம்/நீங்கள் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்' என்கின்ற மனோநிலையை முற்றாகத் தவிர்த்து, 'நாமனைவரும் பகிர்ந்து கொள்ளுவோம், வாருங்கள்’ என அழைப்பதாக இருக்கவேண்டும்.

*************

(Apr 29, 2024)

கார்காலக் குறிப்புகள் - 33

 ஓவியம்: இயல்

மழை நாட்கள் வரத் தொடங்கி விட்டன. கண்ணாடியில் படியும் நீர்த்திவலைகளைப் போல நினைவுகள் உருண்டோடுகின்றன‌. விட்டு விலகி வந்த வெயில் நிலத்தில் கொன்றையும், வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் பனி நிலத்தில் செர்ரியும் பூக்கின்ற காலமிது. நம் மொழியில் மாரி, தூறல், சாரல், ஆலி, சோனை, பெயல், அடை மழை , கனமழை, ஆலங்கட்டி, துளிமழை என மழைக்குத்தான் எத்தனையெத்தனை பெயர்கள். ஒவ்வொன்றையும் அதனதன் பெயர்களில் சொல்லி அழைக்கும் போது மனம் சிலிர்க்கத்தானே செய்யும்.

மழையையும் மலர்களையும் போல மலர்ந்து மகிழத்தானே இந்த வாழ்க்கை. ஆனாலும் வசந்தத்தின் தளிர்கள் முகிழ்கையிலும், சிலருக்குத் துயரம் பனியைப் போலக் கரைந்து போகாமல் இருக்கலாம். எதை அரவணைத்து, எதை விலத்திப் போகவென ஒவ்வொரு சுமையும் மனதை அழுத்தவும் கூடும்.

இந்த நாட்களில் என்ன செய்து கொண்டிருக்கின்றேன் என்கின்ற எண்ணங்கள் அவனுக்குள் கடலில் பெய்யும் ஆழி மழையாகின்றது. வேலை என்கின்ற இந்த கியூபிக்கில் இருந்து தன் சுயமழிகின்றதெனும் சுயவிரக்கம் விடாத சோனை மழையாகிச் சுழன்றடிக்கின்றது. நினைவுகளின் அடைமழை மனதுக்குள் பொழிந்து மூச்சுத்திணற வைக்க முன்னர் அலுவலகத்தில் இருந்து தப்பியோட விரும்புகின்றான். முழுநாளையும் சும்மா ஓரிடத்தில் இருந்து வேடிக்கை பார்த்து கொண்டாடத் தெரிந்தவனுக்கு வெளியுலகோடு தொடர்புகொள்ளல் என்பது கனமழைதான். அந்தப் பாரம் அவனில் ஏறுகையில் சிலுவையைச் சுமக்கும் ஆலங்கட்டி மழையின் நிலையாகிவிடும். அதனோடு சலிப்பும் இணைய‌, புயல் மழைக்கான எல்லாக் குணங்களுடன் சீறிச் சினக்கவும் செய்வான். கோபமும், வெறுமையும் பின்னர் மெல்ல மெல்ல பெயல் போலக் கரைந்து போகும். அது சாரலாக மாறும்போது வாழ்வு மீண்டும் அத்தனை தத்தளிப்புக்களுக்கு அப்பாலும் அவனுக்குச் சுவைக்கும்.

பிடித்தமில்லா விடயங்களில் மூழ்குவது ஒருவகைத் துன்பம் என்றால், பிடித்தமான மனிதர்களுக்கென நேரமொதுக்க முடியாத அவதி இன்னொருபுறம். சின்னச் சின்ன அழகான தருணங்களைக் கண்டடைவதை விட, தீர்க்கவே முடியாத சிலந்திவலைச் சிக்கல்களுக்குள் பெரும்பாலும் நீத்த வேண்டியிருக்கின்றது. எளிமைக்குத் திரும்புதலும், இயற்கையை அரவணைப்பதும் வெகுதூரமாகப் போய்க் கொண்டிருப்பதைக் கண்டு ஒரு சிறுவன் கேவிக் கேவிப் பார்ப்பதைக் கண்டு இரவுகளில் இவன் அடிக்கடி திடுக்குற்று எழவும் செய்வான்.

யாரோ ஒருவர் தொலைதூரத்திலிருந்து தொலைபேசியில் அழைத்துக் கொண்டேயிருக்கின்றார். நேரகாலம் இல்லாது நள்ளிரவில், விடிகாலை இரண்டு, நான்கு மணிக்கென்றெல்லாம் அழைப்பு வரும். மெஸேஜ்களில் கூட அவன் பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிடுகின்றார். யார் இந்த அறிமுகமில்லாத‌மனிதர் இப்படிப் பெயரைத் தெரிந்துகொண்டு அழைக்கின்றார் என்று திகைத்து ஒருநாள் அழைப்பை எடுத்தால், தன் இயல்பில் எதை எதையோ அவர் பேசிக்கொண்டு போகின்றார். தமிழ்ல்தான் பேசுகின்றார் என்றாலும் ஒரு வார்த்தை கூட அவர் சொல்வதை இவனால் புரிந்து கொள்ளவும் முடிவதில்லை. அவருக்கு ஒரு தொலைபேசி அழைப்புப் போதும் போல, தன் மனதில் உள்ள அனைத்தையும் அடைமழையைப் போலச் சொல்வதற்கு.

சிலவேளைகளில் இன்றைக்கு ஒரு குளிசையா அல்லது இரண்டு குளிசையா போடவேண்டும் என்று அவர் இவனிடம் கேட்கின்றார். மற்றவேளைகளில் தன்னிடம் இரண்டு மூன்று திருமணப் பொருத்தங்கள் இருக்கின்றன, எவரைத் தேர்ந்தெடுப்பதென்றும் வினாவுகின்றார். யார் இவர், எங்கிருந்து வந்திருக்கின்றார் என்று இவனுக்குத் திகைப்பாகவே இருக்கின்றது. எதற்கு இந்த தேவையில்லாத வீண்வேலை என்று அந்த இலக்கத்தைத் தடை செய்துவிடலாமோ என்று தோன்றுகின்றது. பிறகு மனது நெகிழ்ந்து, விடிகாலைகளில் அழைப்பை எடுத்துப் பேசப்போவதில்லை என்றாலும், அவர் அடிக்கடி அழைத்துப் பார்க்கும் அந்தச் சந்தர்ப்பதைக் கூட கொடுப்பதால் என்ன குறைந்துவிடப்போகின்றது என்று இலக்கத்தைத் தடைசெய்யாது விட்டுவிடுகின்றான். சிலவேளைகளில் இன்னும் கொஞ்சக் காலத்தில் இப்படியொருவராகத்தான் இவனும் மாறப்போகின்றான் என்று இந்த அறிமுகமில்லாத மனிதரை இவ்வுலகு தனக்கு அறிமுகப்படுத்துகின்றதோ தெரியாதென இவன் யோசிக்கின்றான். எதிர்காலம் கொஞ்சம் வேகமாக ஓடிவந்து நிகழ்காலத்தில் ஒருவனுக்கு எதிரே வந்து நிற்றலும் சாத்தியமில்லை என்று யார் விளம்புவார்.

தொடரூந்தில் இருந்து இறங்கி மழைத்துளிகள் தீண்டிவிடக் கூடாதென்று உடலை மூடக் கஷ்டப்படும்போது, எதிரே ஒரு பெண், 'மழையே உனது எல்லாப் பருவங்களோடும், வடிவங்களோடும் எனக்குள் வந்திறங்குக' என்று ஓர் ஆசிர்வாதத்தை வானிலிருந்து இறைஞ்சுவதைப் போல எது குறித்தும் அக்கறையில்லாது மழையில் தெப்பலாக நனைந்தபடி போகின்றாள். அந்த முகத்தில் தெரியும் விகசிப்பு என்பது அந்தக் கணத்தில் அவளும் மழையும் மட்டுமே இந்தப் பூமியில் இருக்கின்றார்கள் என இரண்டறக் கலந்தததால் மட்டுமே சாத்தியமாகியிருக்கும். யாரெனத் தெரியாத அணங்கே, இந்தக் கணத்தில் உனதிந்த விடுதலையை நேசிக்கின்றேன், இது எல்லோராலும் முடியாதென அவளை மானசீகமாய் அரவணைத்துக் கொள்கின்றான்.

இவளைப் போன்றவர்களுக்காகத்தான் இந்த இளவேனில் காலத்தில் கொன்றையும், செர்ரிக்களும் பூக்கின்றன!

***************

(Apr 12, 2024)

'பேயாய் உழலும் சிறுமனமே' - கட்டுரைகளின் தொகுப்பு குறித்து

 

இளங்கோ, தனித்து இயங்கும் படைப்பாளி. அடிப்படையில் நான் அவரது எழுத்தின் வாசகன். எனக்குப் பிடித்தமான எழுத்துகளில் அவருடையதும் உண்டு. அதற்கு முக்கியமான காரணம் தன்னை முன்னிலைப்படுத்திக் கொள்ளாதவர். வாசிக்கிறவர்களுக்கு விடலைத்தனமான எழுத்து என்று தோன்றக்கூடும்; ஆனால் அப்படியல்ல, அழுத்தந்திருத்தமாகத் தன் கருத்துகளைப் பகிரக்கூடியவர். வெற்றுக் பந்தாக்களும், வெளிச்ச ஒளி வட்டங்களும் ஏற்படுத்திக் கொள்ளாதவர். அவருடைய கட்டுரைகளை மெய்ப்பு நோக்கும் பொருட்டும், திருத்தும்பொருட்டும் வாசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். வாசித்ததில் என்னளவில் நுட்பமாக கவனித்த ஒரு விஷயம், தன்னை அடையாளப்படுத்திக்கொள்ளும் அக்கறை ஏதுமின்றி அவர் பதிந்திருக்கும் விஷயங்கள். குறிப்பாக, என்னை மிகுந்த சிந்தனைக்குள்ளாக்கியது ‘சில ‘அரசியல்’ பிரதிகள்’ என்ற கட்டுரை. ஈழம், புலம்பெயர்வு, தமிழர் நிலை என்பதை எழுத்தாக்கும்போது அதைத் தங்களுக்கான அடையாளமாகவும், அனுகூலமாகவும் செய்து கொண்டிருக்கிற பலரை இன்று என்னால் அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள முடியும். அப்படியான அடையாளச் சிக்கல்கள், விளம்பரப்படுத்தல்கள் ஏதுமின்றி, எந்தவித கட்டாயங்களுமின்றி தன்னைப் பதிவு செய்திருக்கிறார் இளங்கோ. ‘பேயாய் உழலும் சிறுமனமே’ என்ற இந்தக் கட்டுரைத் தொகுப்பில் அனுபவம், அலசல், வாசிப்பு, இசை, திரை, புலம்பெயர்வு என தன்னை பாதித்த, தான் சந்திக்க நேர்ந்த, வாசித்த, அனுபவித்த விஷயங்களைப் பற்றி விருப்பு வெறுப்பற்றபதிவாக எழுதியிருக்கிறார். ‘பேயாய் உழலும் சிறுமனமே’ என்ற இளங்கோவின் கட்டுரைத் தொகுப்பு அகநாழிகை வெளியீடாக அடுத்த மாதம் வெளிவருகிறது.

•

பொன். வாசுதேவன்

கார்காலக் குறிப்புகள் - 32

 நான் Alpha ஆணாக மாறிய கதை!

 

தை மாதமும் முடியபப் போகின்றது, இந்த வருடத்தில் எந்தப் பதிவையும் என் (இணையத்)தளத்தில் எழுதவில்லை. ஆனாலும் இந்த மாதத்தில் அங்கே 1,700 பக்கங்கள் வாசிக்கப்பட்டிருப்பதைக் கண்டேன். ஆகக்குறைந்தது இந்த 1,700 பக்கங்கள் வாசிப்பில் ஒரு நூறு பேராவது அங்கு போய் எதையோ வாசித்திருக்கின்றார்கள் என எடுத்துக் கொள்ளலாம். இன்னமும் என்னைக் கைவிடாத இருக்கும் அந்த நூறு பேருக்காவது புதிதாக‌ எதையாவது எழுத வேண்டும் என்றுதான் இந்த வாரவிறுதியில் ஆசைப்பட்டேன். 

இதற்குள் என் பதிவுகளை வாசித்துவிட்டு ஒரு நண்பர் புதிய வடிவமைப்பில் ஓர் இணையதளத்தைச் செய்து தருகின்றேன் என்று முன்வந்தார். எதிலும் இப்போது அவ்வளவு மனம் குவிக்க முடியா ஒரு மனோநிலையாலும், கையைக் கடிக்கும் நிதிப்பற்றாக்குறையினாலும் அந்தத் திட்டத்தைக் கொஞ்சம் ஒத்திவைக்கலாமென அவருக்குச் சொன்னேன். யாரென்றே தெரியாது எழுத்தின் வழி என்னை கண்டெடுத்த அந்த நண்பருக்கு என் அன்பு!

தேவிபாரதியின் 'நீர்வழிப் படூஉம்'மை பல்வேறு முறை வாசிக்கத் தொடங்கி இடையில் கைவிட்டிருந்தேன். கதாபாத்திரங்களின் வட்டாரமொழியும், தொடக்கத்திலேயே அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட நிறைய பாத்திரங்களும் வாசிப்பைத் தொடரமுடியாது என்னைக் கடினப்படுத்தியது. மிக மெதுவாகவே பக்கங்களை எண்ணி வாசிக்க வேண்டியிருந்தது. ஆனால் இம்முறை தன் முயற்சியில் சற்றுந்தளராத விக்கிரமாத்தியன் போல வேதாளத்தை வெட்டி வீழ்த்திவிட்டேன். என் வாசிப்பில் தேவிபாரதியின் 'நட்ராஜ் மகராஜ்'ஜை அவரின் முக்கியமான படைப்பாக இதுவரை வைத்துக் கொண்டிருந்தேன். அதற்குச் சமாந்திரமாக 'நீர்வழிப் படூஉம்மை'யும் வைத்துக் கொள்ளலாமென அதை வாசித்து முடித்தபோது தோன்றியது. காருமாமா, பெரியம்மா, அம்மா, கதைசொல்லி, கடைசியில் ராசம்மா அத்தை உருட்டிய தாயத்தில் அந்த இரண்டு விழுந்ததா என்கின்ற புதிர் என எல்லாவற்றையும் ஒருமுறை மீள நினைத்து எழுதலாம் என்ற விருப்பை,  இந்த 'அனிமல்' அசைத்துப் போட்டுவிட்டது.

'அனிமலை' அரைமணித்தியாலம் பார்த்திருக்கும்போதே நண்பரிடம் இருந்து ஓர் அழைப்பு. காரெடுத்துப் போகும்போதே மனதெல்லாம் ஜிவ் என்றிருந்தது. ஒவ்வொரு சிக்னல் விளக்கிலும் பிரேக்கைக் குத்திக் குத்தி கிறிச்சிட்டு நிறுத்தினேன். பக்கத்தில் வந்தவர்கள் எல்லாம் பதறிப் போய்ப் பார்த்தார்கள். நெருங்கியவர்களாக இருந்தாலும் கண் பார்த்துப் பேசுவதில் எப்போதும் தயக்கமிருக்கும் எனக்கு, அன்று அருகில் காரில் போனவர்கள், தெருவில் நடந்து போனவர்கள் என எல்லோரையும் உற்று உற்று அல்ல, உறுமி உறுமிப் பார்த்தேன். இது நிச்சயம் நான் ஒரு ஆல்பா ஆணாக மாறிவிட்டேன் என்பதற்கான சாட்சியம் என்பதில் எனக்கு எந்தச் சந்தேகமும் இருக்கவில்லை. பார்த்த பெண்களின் பாதங்கள் எல்லாம் நீளமாக இருக்க, இவர்களோடு டேட்டிங் செய்தால் ஆரோக்கியமான குழந்தைகள் பிறக்கும் என்பதுவரைக்கும் நான் போய்விட்டேன். நல்லவேளையாக என் பக்கத்தில் இருந்த நண்பர்தான் எல்லாக் காலும் அப்படித்தான் தெரியும், ஏன் என்றால் அவர்கள் இந்தக் குளிர்காலத்தில்  Winter Boots அணிந்திருக்கின்றார்கள் என்பதை நினைவுபடுத்தினார்.

அனிமலைப் பார்த்த அரை மணித்தியாலத்துக்கே இவ்வளவு மாற்றம் என்றால் மூன்றரை மணித்தியால முழுப்படத்தையும் பார்த்த பின் என்னவாகுமோ என்று இந்த ஆல்பா ஆணுக்குப் வியர்க்கத் தொடங்கிவிட்டது. 

இதுவரை  materialistic  ஆக‌ இருப்பது பற்றி துளியும் சிந்திக்காதவன் இப்போது ஒரு விடயத்துக்காய்ப் பணம் சேமிப்பது என முடிவு செய்துவிட்டேன். சொந்தமாக ஒரு இணையத்தளம் வைத்திருக்கத்தான் கையில் அவ்வளவு பணமில்லை. நான் இன்றிலிருந்து ஒரு தனியார் ஜெட் வாங்குவதற்காக கடுமையாக உழைப்பதெனச் சபதமெடுத்துவிட்டேன். இனி இந்த வாசிப்பு, கவிதை, கதை எல்லாம் நேரத்தை வீணாக்கப் போவதில்லை. ஆல்பா ஆணாக இருக்க முடியாதவர்கள்தான் இப்படி கலை இலக்கியமெனச் சொல்லி  ஏமாத்துவார்கள் என்று நெற்றிப்பொட்டில் அடித்துச் சொல்லிவிட்டார்கள்.

ஒரு பெண்,  அவள் உளவாளியா என்று சந்தேகத்துக்கு இடமின்றி நிரூபிக்க அவளோடு புவியீர்ப்பு விசையோடு புணர்தலை ஆல்பா ஆணால் மட்டுந்தான் செய்யமுடியுமென்று அறிந்தபோது நான் பரிபூர்ண நிர்வாணமடைந்துவிட்டேன். அதை மனைவியும் ஏற்றுக்கொள்வாள் என்பதுதான் எமக்கான பெரும் விடுதலை.  இனி நான் தேடிப் போகின்ற பெண்கள் எல்லாம் உளவாளிகள்தான். அதில் எந்தச் சந்தேகமும் எனக்கு இருக்கப் போவதில்லை.  அவர்களில் ஏற்படுத்தப்போகும் Love bitsஇற்கு அதே வர்ணத்தில் அவர்களுக்கு என்னால் ஒரு கார் வாங்கிக் கொடுக்க முடியாது போயினும் அதே நிறத்தில் nail polish ஆவது  வாங்கிக் கொடுக்கலாமென நினைக்கின்றேன்.

மேலும் நான் இலக்கியத்துக்கு வந்த தொடக்க காலத்தில் தனது CK உள்ளாடைக்காய் அன்றைய காலத்திலேயே 5,000 ரூபாய் செலவழித்ததாய்  எழுதி எனக்கு அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்திய‌  என் ஆல்பா ஆசானாகிய சாருவையும் இக்கணத்தில் நன்றியுடன் நினைவு கொள்கின்றேன்.

***********

கடல்கன்னிக்குப் பதிலாக மீன்மாதர் என்ற அழகான சொல்லை பொன்னி அரசு, ஷரண்யா மணிவண்ணனின் நூலுக்கான தமிழ் மொழிபெயர்ப்பில்  பயன்படுத்தியிருப்பார். தமிழ்க்கன்னி, கடல்கன்னி போன்ற இந்த 'கன்னி'  (virgin) வகை சொற்களைப் பாவிப்பதில் எனக்குச் சிக்கலுண்டு. அந்த வார்த்தைகள் மூலம் நாமறியாமலே பெண் பிள்ளைகளுக்கு  தேவையில்லாப் பாரங்களை சிறுவயதுகளிலேயே ஏற்றிவிடுகின்றோம் என நினைப்பதுண்டு.

'நிலவொளியில் மீன்மாதர்' ஓர் அருமையான புத்தகம். மட்டக்களப்பு பின்னணியில்  இருந்து வந்த ஷரண்யா, மட்டுநகரில் இசைபாடும் மீன் மாதரிலிருந்து உலகின் பல்வேறு கலாசார மீன்மாதர்களின் கதைகளை, மட்டுநகருக்கு பயணம் செய்யும் ஒரு தாய், தன் மகளுக்குக் சொல்வது போல எழுதியிருப்பார்.

அழகான ஓவியங்களுடன் மீன்மாதர்களைப் பற்றிய இந்த நூலை குழந்தைகள் மட்டுமின்றி பெரியவர்களும் சுவாரசியமாக வாசிக்கலாம். இவ்வருட சென்னைப் புத்தகக் கண்காட்சியில் 'எதிர்' வெளியீடாக வெளிவந்த இதை நான் வாங்க வேண்டிய புத்தகமாக குறித்து வைத்திருந்தேன். நண்பரினுடாக இந்நூல் பின்னர் எனக்குக் கிடைத்திருந்தது.

******
 
சாரு நிவேதிதாவிடம் இன்றைய காலங்களில் புதிதாகப் பெறுவதற்கு ஒன்றுமில்லையெனினும் நான்  அவரைத் தொடர்ந்து வாசித்துக் கொண்டிருக்கின்றேன். அவரின் அண்மைக்கால நாவலான 'பெட்டீயோ' வரை அனைத்துப் புனைவுகளையும் வாசித்திருக்கின்றேன். ஹருகி முரகாமியின் 'நோர்வேஜியன் வூட்'டை மட்டும் வாசித்துவிட்டு முரகாமிக்கு எழுதத் தெரியாதென்று சாரு சொல்வதெல்லாம் அழிச்சாட்டியம். 'உங்களுக்கு இந்தத் தலைமுறைக்கேற்ப எழுதத் தெரியாது' என்று சொல்லியதை சவாலாக எடுத்து முரகாமி எழுதியதே 'நோர்வேஜியன் வூட்'டே தவிர, அது அவரது இயல்பான புனைவுலகத்துக்குள் வருகின்ற எழுத்து நடையே அல்ல. 'நோர்வேஜியன் வூட்' போன்ற எழுத்துநடையிலும் என்னால் எழுதமுடியுமென்று எழுதிக்காட்டியது, முரகாமியின் பின்னவீனத்துவ எள்ளல் என்று வேண்டுமானால் மட்டும் சொல்லிக் கொள்ளலாம்.  

சாரு, கடந்த சில பதிவுகளில் ப்யூகோவ்ஸ்கியைப் பற்றி எழுதிக்கொண்டிருக்கின்றார். 'ஏன் நான் ப்யூக்கின் மனைவி லிண்டா எழுதிய சுயசரிதத்தை வாசிக்கவேண்டும், என் வாழ்வை ப்யூக்கின் வாழ்வைப் போலத்தான் இருக்கின்றது' என்கின்றார்.  ப்யூக்கிற்கு மனிதர்களோடு இருப்பது அவ்வளவு பிடிப்பதில்லையெனினும் அவரது எழுத்தைப் போல, அவரின் வாழ்வும் சுவாரசியமானது. முக்கியமாக 'கண்ணாயிரம் பெருமாள்' போல தனது மனைவி பற்றியோ காதலிகள் பற்றியோ சதா முறைப்பாடுகள் சினாஸ்கி செய்தவருமில்லை. பெருமாளுக்கு சுதந்திரமும் வேண்டும், மனைவியைத் திட்டிக்கொண்டு அவரோடு ஒட்டிக் கொண்டும் இருக்கவேண்டும்.  அதை,பெருமாள் தன் தனிப்பட்ட வாழ்வின் அல்லாடல் என்று வைத்துக் கொண்டால் கூடப் பரவாயில்லை. எல்லாப் புனைவுகளிலும் அதையே திருப்பத் திருப்ப எழுதி அவரின் மனைவியை விட,  எங்களையே நொய்நொய் என்கின்ற‌ பெருமாளுக்கு செவிட்டில் இரண்டு கொடுத்தால் என்னவென்று நினைக்க வைக்கின்றார்.

இப்போது 'என்னையும் என் எழுத்தையும் புரிந்து கொள்ள ஒரு எளிய வழி' (https://www.charuonline.com/blog/?p=14457) என்றொரு கட்டுரையில் சாரு  ப்யூக்கோவ்ஸ்கியின் ஒரு கவிதையைப் பகிர்ந்திருக்கின்றார்.

அது  காமத்தை அப்படியே நேரடியாகச் சொன்ன கவிதை. நான் இக்கவிதையை தமிழாக்கி 'ப்யூகோவ்ஸ்கி கவிதைகள்' தொகுப்பில் சேர்த்திருக்கின்றேன். முதலில் அதே ஸ்லாங்கில் தமிழில் Rawவான கெட்டவார்த்தைகளைப் பாவித்தே தமிழாக்கம் செய்திருந்தேன் என் நண்பருக்கு அதன் முதல்வரைவை அனுப்பியபோது பயந்துவிட்டார். அடுத்த வரைவுகளில் தமிழில் 'நாகரீகமான' வார்த்தைகளைப் பாவித்து முழுமையாகத் திருத்தியமைத்திருந்தேன்.. இருந்தபோதும் தொகுப்பில் இந்தக் கவிதை உட்பட வேறு சில 'காம'க் கவிதைகளைச் சேர்ப்பதற்கு முன் எனக்குத் தெரிந்த 3இற்கும் மேற்பட்ட தோழிகளிடம் அனுப்பி கருத்துக் கேட்டிருந்தேன்.  அத்தொகுப்பை இவ்வாறான கவிதைகள் இல்லாது கொண்டு வந்திருக்கலாம். ஆனால் இந்தக் கவிதைகளும் சேர்த்துத்தான் ப்யூகோவ்ஸ்கி என்பதால் அவற்றைச் சேர்ந்திருந்தேன்.

ப்யூகோவ்ஸ்கியால் தனது இறுதிக்காலம் வரை எழுத்தின் சாறு (juiciness) குறையாது  எழுத முடிந்தது. ப்யூக்கின் 'சினாஸ்கி' போல கண்ணாயிரம் பெருமாள் ஆவது அவ்வளவு எளிதுமில்லை. வாழ்க்கையில் மட்டுமில்லை எழுத்திலுந்தான்.
 
அந்த 'காதல் பாட்டை' இங்கே இணைத்திருக்கின்றேன்.

***********