'உயிர்நிழல்' கலைச்செல்வன் மறைவு

திரு.கலைச்செல்வன் மாரடைப்பாற் காலமாகிவிட்டார்.
இவர் எக்ஸ்சில் சஞ்சிகை ஆசிரியர். அவருக்கு எம் ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள்

-ப.வி.ஸ்ரீரங்கன்
............................................
கலைச்செல்வனின் இழப்பு மிகவும் துயரமானது. உயிர்நிழலில் ஆசிரியரான பின்னர் எழுதுவதைக்குறைத்துக்கொண்டாலும், பிரான்சிலிருந்த காத்திரமான இலக்கியவாதிகளில் இவரும் ஒருவர். உயிர்நிழலில் ஆசிரியராக இருந்த சமயம் கனடா வந்தபோது திருமாவளவனின் (கவிஞர் திருமாவளவனின் தம்பி, கலைச்செல்வன்) வீட்டில் இவரை, நானும் இன்னுமொரு தோழனுமாக சந்திருக்கின்றோம். நண்பர்கள், உறவுகள் நிரம்பியிருந்த வீட்டில், மற்றவர்கள் குறுக்கிடக்கூடாதென்று, எம்மைத் தனியே ஒரு அறைக்குள் கூட்டிச்சென்று பேசிய அவரது அன்பு நினைவு கூரக்கூடியது.

பல கனவுகள், நம்பிக்கைகள் என்று நானும் நண்பனுமாய் தொடர்ந்து விடாமல் பேசப்பேச எம்மைப் பேசவிட்டபடி சிகரெட் புகைத்தபடி விழிகளால் எம்மை படித்தபடி இருந்த கலைச்செல்வன் இன்று எம்மிடையே இல்லையென்பதை எப்படித் தாங்கிக்கொள்வது? சஞ்சிகை வெளியிடும் எண்ணமெல்லாம் எங்களுக்கு உண்டென்று கூறியதற்கு தனது அனுபவங்களை இவங்கள் பெடியங்கள்தானே என்று அலட்சியப்படுத்தாமல் எங்களுடன் விரிவாகப் பகிர்ந்திருந்தார். தனதும் இலக்சுமியினதும் வேலை செய்யும் முக்கால் வாசிப்பணம் உயிர்நிழல் வெளியிடுவதிலேயே போயிவிடுவதாகவும், இங்கே வந்தபோது எல்லா வீட்டிலும் விலைஉயர்ந்த Sofa-set, dining table இருப்பதைப் பார்க்க கொஞ்சம் பொறாமையாக இருக்கிறது என்று நகைச்சுவையாகச் சொன்னதும் நினைவில் வருகிறது. ஈழத்து அரசியல், இலக்கியம் என்றெல்லாம் பலதும் பேசியபோது நேர்மையாகப் பலவிசயங்களை ஒப்புக்கொண்டபோது அவர்மீதான என் மதிப்பு மேலும் உயர்ந்தது. அவரை நேரில் சந்திக்க முன்னர், நான் யாரென்ற அடையாளந்தெரியாமலே மின்னஞ்சலில் உயிர்நிழலுக்காய் அனுப்பிய படைப்புக்களை பிரசுரித்து என்னை ஊக்குவித்த அவரை நன்றியுடன் நினைவுகூர்கின்றேன்.

அவரை இழந்த துயரத்தில் தவிக்கும், லக்சுமி, கலைச்செல்வனின் மகன், திருமாவளவன் குடும்பத்தினர், மற்றும் நண்பர்கள் அனைவருடன் எனது துயரையும் பகிர்ந்துகொள்கின்றேன்.

-டிசே
............................................
அமரர் கலைச்செல்வன் பற்றிய குறிப்புகளைப் படித்ததும் ஒரு உண்மை புலனாகிறது.அதாவது கலை ஒருபோதுமே எவரையும் மதிக்காமல் நடந்ததை நாம் அறியோம்.நாம் அவரைச் செல்லமாக் கலையென்பதும் அவரெமை பாவி(ப.வி.)என்பதும் இன்னும் எமது நெஞசில் பசுமையானது.நாம் பல இ.சந்திப்புகளில் அவரோடு இணைந்து செயற்பட்டுள்ளோம்.இன்று நினைத்தாலும் நெஞ்சில் பசுமையான பல நினைவுகள் வந்து போகின்றது;நாம் பார்த்திபன் நடராசன் சுசீஅண்ணன் சுகன் கவிஞர் சிவம் வீட்டில் நாட்கணக்காக உரை யாடிய 90களின் பல பொழுதுகள் இப்போது வந்து கண்முன் விரிகிறது.அவரது எக்ஸ்சில் பிளவுடன் நாம் அவரது உயிர் நிழலில் எழுதுவதைத் தவிர்த்தோம்.இப்போது நோக்கும்போது நம் சிறுபிள்ளைத்தன மேதாவிவேலை நம் முகத்தில் ஓங்கியடிக்கக் கண்ணீர் வருகிறது.நாம் அவ்வளவு பாசத்துடனான தோழமையுறவைக்கொண்டிருந்தோம்.அவரது தனிப்பட்ட வாழ்வைக் கிண்டலடித்து நாமொரு சிறுகதையைக் பாரீஸ் ஈழமுரசில் எழுதியதும்"வெண்பனிச் சகதி" எனும் தலைப்பில் பின்பு எமது அறிவின் கட்டுப்பெட்டித்தனத்தையெண்ணி வருந்தி பொழுதும் இப்போ எம் விழிகளை ஈராமாக்கியபடி.கலைச்செல்வன் மிகவும் அமைதியான சுபாவம் கொண்டவர்கள்.அவரது அறிவுப் பலமே அதுதாம்.திரு. நா.கண்ணனைப் போல் எவ்வளவு கருத்துச் சேறடிப்புக்கும் அவர் உணர்ச்சி வசப்படுவதில்லை. இது ஒன்றே எனக்கு அவரிடம் அதிகம் விரும்பிய குணம்.அவர் இப்போது நம் மத்தியிலில்லை.ஆனால் அவரது மிகப்பெரிய அறிவுசார் விமர்சனப்பாங்கும் அவர்தம் ஆழ்ந்த சமூகப்பார்வையையும் நம்மத்தியில் விட்டுப் போய்யுள்ளார்கள்.இருக்கும்போது நாம் ஆய் ஊய் என்பதும் பின்பு சுடலை ஞானத்துடன் கருத்திடுவதையெண்ணும்போது வருத்தமாகவுள்ளது!தூண்டில் எனும் சஞ்சிகையையும் இந்த நண்பர்கள் குழாத்தையும் என்றும் மறக்கவே முடியாது. அதுவொரு காலம்.என்றபோதும் அவரது இழப்பாற்றுயருரும் லக்ஸ்மி அக்காவுக்கும் அவர்தம் குமரன் கபிலனுக்கும் கூடவே அவர் உறவினருக்கும் எமது ஆழ்ந்த அனுதாபத்தையும் முடிந்தால் இறுதிச் சடங்கில் வந்தும் கலக்கிறோமென ஆறுதல் படுத்துகிறோம்.

-ப.வி.ஸ்ரீரங்கன்
............................................
குறிப்பு: மேலேயுள்ளவை எனது வேறொரு பதிவில் ஏற்கனவே பின்னூட்டங்களாய் இடப்பட்டிருந்தவை. கலைச்செல்வனின் மறைவு குறித்து, இரு பதிவுகள் நா.கண்ணனின் தளத்திலும், தோழியர் தளத்திலும் எழுதப்பட்டுள்ளன.