பன்னிரண்டாவது அரங்காடலும், Robotsம்

ஓய்வின்றி ஓடிக்கொண்டிருக்கும் வாரநாள்களில், ஒரு இனிய கனவைப்போல வாரயிறுதி நாள்களை எனக்குள் வளர்த்தபடியிருப்பேன். உறங்குவதைப் போன்ற நிம்மதியான, பிறருக்கு தொந்தரவில்லாத விசயத்திற்கே நான் முன்னிடம் கொடுப்பவன் என்றபோதும் சிலவேளைகளில் அதையும் மீறி வேறு சில விடயங்களை வாரயிறுதிகளில் அதிசயமாய் செய்துவிடுவதுண்டு. ஒவ்வொரு வாரவிறுதி நாள்களும் முடிந்தபின், மிகவும் சோம்பலாய் கழியும் திங்கள் செவ்வாய்களில் அவற்றை அசைமீட்டபடியிருப்பேன். வகைப்படுத்தமுடியும்போது ஒவ்வொரு வாரயிறுதி நாள்களுக்கும் நவரசங்களில் ஒரு இரசத்தை நட்சத்திரப்புள்ளியாக வழங்கி, நானும் ஒரு சுயதொழில் செய்வதாக எனக்கு நானே சொல்லி திருப்திப்படுத்திக்கொள்வேன்.

கடந்து வந்த ஞாயிறில் இரண்டு விசயங்கள் செய்திருந்தேன் அல்லது கண்கள் கொண்டு பார்த்திருந்தேன் என்றும் சொல்லலாம். மதியக் காட்சியாக ரொரண்டோவில் நிகழ்ந்த மனவெளி கலையாற்றுக்குழு வழங்கிய 12வது அரங்காடலுக்கு சென்றதும், Robots என்ற படத்தை பின்மாலைப்பொழுதில் தியேட்டரொன்றில் அண்ணாவின் மகனுடன் பார்த்ததும் குறிப்பிடச்சொல்லக்கூடிய விடயங்கள்.



பன்னிரண்டு வருடங்களாக நடந்துவருகின்ற அரங்காடலில் இதுவே எனது முதலாவது பிரவேசம். ஒவ்வொரு வருடமும் இந்த நாடகங்கள் குறித்த விளம்பரங்கள், விமர்சனங்கள் வரும்போது அதைப் பார்த்துவிடவேண்டும் என்ற ஆவல் எழுவதும், பிறகு ஏதாவதொரு தவிர்க்கமுடியாத காரணத்தினால் இரசிக்கமுடியாமல் போவதும் நடந்திருக்கின்றது. நான்கு நாடகங்கள் இந்த முறை மேடையேற்றப்பட்டன. குழந்தை ம.சண்முகலிங்கத்தின் பிரதியான 'நரகோடு சுவர்க்கம்', சகாப்தனின் எழுத்துருவில், 'அரியது கேட்கின்', கவிஞர் புவியரசு தமிழ்ப்படுத்திய Mario Frattiயின், 'வதை' மற்றும் தர்ஷினி, செளமியா, பிரஷாந்தியின் கூட்டுப்பிரதியான 'மறுமுகம் ஆகிய' பிரதிகளே அன்றையபொழுதில் பல்வேறுதரப்பட்டவர்களால் நெறியாள்கை செய்யப்பட்டு மேடையேற்றப்பட்டிருந்தது.

இத்தனைகாலமும் ஒரு இதமான, குதூகலம் கொப்பளிக்கின்ற பெண்ணாய் நான் கற்பிதம்செய்திருந்த அரங்காடல் நாடகங்களை, இருமிக்கொண்டு இறுதிநாள்களை எண்ணுகின்ற, பிணிகொண்ட ஒரு வயோதிகப்பெண்ணாய் தரிசிக்கவேண்டிய காலத்தின் கட்டாயத்தை, என்ன செய்வாய் என் விதியே என்று அரற்றியபடி நாடகங்கள் முடிந்தபொழுதில் வீடு திரும்பினேன்.

கொஞ்சம் மனம் சலித்துபோய், எனக்குப்பிடித்தமான தொழிலை (அதுதான் நித்திரைகொள்ளுதல்) செய்வதற்கு ஆயத்தமாகிக்கொண்டிருந்தபோது, எனது அண்ணையின் மகனிடமிருந்து ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு வந்தது. தன்னோடு Robots திரைப்படம் பார்க்கவரும்படி. சரி, எனது ஆசைதான் இப்படி நிர்மூலமாகிவிட்டதே, ஏன் அவனுடைய ஆசையைக் கலைப்பான் என்று பின்மாலைப்பொழுதில் அவனோடு படம் பார்க்கப் புறப்பட்டேன்.



Robots படத்தின் கதையை நான்கு வரிகளுக்குள் அடக்கிவிடலாம். Dish-Wash செய்யும் தந்தையின் துயரம் பொறுக்கமுடியாமல், தான் எதையாவது சாதித்து தன் பெற்றோரை மகிழ்ச்சியடையச்செய்வேன் என்று Robots Cityயிற்கு போகும் மகன் Rodneyயின் கதைதான் இது. சின்னச் சின்ன சங்கடங்கள் அனுபவித்து இறுதியில் செல்ல மகன் தான் நினைத்தை சாதித்து, பெற்றோரை பெருமிதத்துக்குள்ளாக்குவதோடு கதை முடிகின்றது. மிகு அற்புதமாய் animations செய்திருக்கின்றார்கள். Robin Williams, Halle Barry, Ewan McGregor காட்டூன் சித்திரங்களுக்கு குரல்கொடுத்திருக்கின்றனர். Robin Williamsன் நகைச்சுவை பற்றிச் சொல்லத்தேவையில்லை.

எனது அண்ணன் மகனோடு குழந்தையோடு குழந்தையாக, அவன் குதூகலித்ததைவிட இரண்டு மடங்கு நானும் குதூகலித்திருந்தேன். கிட்டத்தட்ட 90 நிமிடங்கள் ஒரு குழந்தையின் மனநிலையில் இருக்க வைத்த கடந்த ஞாயிறையும், அதற்குக் காரணமான அண்ணையின் மகனுக்கும் கட்டாயம் நன்றி சொல்லதான் வேண்டும். மழலைகளைச் செல்வங்களாய் கொண்ட பெற்றோர்களே நீங்களும் இந்தப்படத்தை இரசியுங்கள் என்று அந்தப்படத்திற்கு unauthorized ad agentயாய் இருந்து நான் உங்களுக்குப் பரிந்துரைக்கின்றேன்.