சக்கரவர்த்தி, ஷோபாசக்தி, சில அவதானங்கள்

புலம்பெயர்ந்து எழுதுகின்றவர்களில் என்னை அதிகம் வசீகரித்த படைப்பாளிகள் யார் என்றால் ஷோபாசக்தியையும், சக்கரவர்த்தியையும் தயங்காமல் உடனே சொல்வேன். படைப்புக்களில் மட்டுமில்லாது அவர்களின் பிற செயற்பாடுகளாலும் என் கவனத்தை ஈர்ந்தவர்கள் இந்த இருவரும். சக்கரவர்த்தி, யுத்தசந்நியாசம் என்ற கவிதைத் தொகுப்பையும், யுத்தத்தின் இரண்டாம் பாகம் என்ற சிறுகதைத் தொகுப்பும் எழுதியுள்ளார். யுத்தத்தைத் தின்போம் என்ற மூன்று கவிஞர்களின் கவிதைத் தொகுப்பிலும், இவரும் ஒரு படைப்பாளி. ஷோபாசக்தி, கொரில்லா, ம் என்ற இரண்டு நாவல்களையும், தேசத்துரோகி என்றொரு சிறுகதைத் தொகுப்பையும் வெளியிட்டுள்ளார்.

சக்கரவர்த்தி முழக்கம் பத்திரிகைக்கு ஒருமுறை கொடுத்த நேர்காணல் இங்கே பல சர்ச்சைகளை உருவாக்கியிருந்தது. வெள்ளாளர்களையும், ஆறுமுகநாவலர், இராமநாதன் என்ற சனாதனவாதிகளையும் கிழிகிழியென்று அந்த நேர்காணலில் கிழித்திருந்தார். இதற்கு எதிர்வினையாக, ஆறுமுகநாவலரை இந்துசமயத்தின் (?) காவலராய் இன்னொரு பத்திரிகையான முரசொலி புகழ்ந்து எழுத, சக்கரவர்த்தி அந்தப் பத்திரிகையிலே பொய்யான தகவல்களை எல்லாம் திரித்து வேறொரு பெயரில் எழுத அதையெதுவுமே சரிபார்க்காது அப்படியே அந்தப் பத்திரிகை பிரசுரித்திருந்தது. பிறகு சக்கரவர்த்தி தாந்தான் (கணபதிப்பிள்ளை என்ற பெயர் என்று நினைக்கின்றேன்) சும்மா பொய்யான தகவலகளுடன் எழுதினேன் என்று முழக்கத்தில் தெரியப்படுத்த, முரசொலி பத்திரிகை மூக்குடைந்து போய் செய்வதறியாது திகைத்து நின்றது. அதே மாதிரி, கனடாவிற்கு வந்த வைரமுத்துவின், கவியரங்கிலும் கவிதை பாடி சர்ச்சைக்குள்ளாகி, அடுத்த நாள் நடைபெற இருந்த கவிதா நிகழ்வும் நிறுத்தப்பட்டிருந்தது. கலகக்காரர்கள் என்று சொல்லில் மட்டுமில்லாது செயலில் செய்து காட்டியிருந்தது சக்கரவர்த்தியின் மீது மேலும் மதிப்பு ஏற்பட்டது.

ஷோபாசக்தியும், பிறரைப் போல நடுநிலையாளர்கள் என்று பிரகடனப்படுத்தி புலி எதிர்ப்பு மட்டும் செய்துகொண்டிருக்காதிருந்தது பிடித்திருந்தது. புலிகளை 100% எதிர்க்கிறேன். ஆனால் 200% இலங்கை அரசாங்கத்தின் பயங்காரவாதத்தை எதிர்க்கின்றேன் என்று சொன்னதோடு மட்டும் நில்லாமல், தனது பிரதிக்குள்ளேயும் இதை நிகழ்த்தியும் காட்டியவர்/காட்டுபவர். ஷோபாசக்தியின் நேர்காணல்களை வாசித்தபோது பிடித்த விடயம் என்னவென்றால், அவர் எந்தப்படைப்பாளியையும் கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தி திட்டியதில்லை. ஏதோ ஒரு நேர்காணலில் உங்கள் நண்பர்கள் கற்சுறா, சாருநிவேதிதா எல்லாம் உங்கள் கதைகளை நிராகரிக்கின்றார்களே என்றபோது, அது அவரவர்களின் கருத்து. அவர்களுக்கு அதை முன்வைக்கும் சுதந்திரம் உண்டு என்று நிதானமாய்த்தான் பதிலளித்திருந்தார். அவன் என்னண்டு இப்படிச்சொல்லுவான் என்று முண்டாதட்டாதது ஆறுதலாயிருந்தது. புலம்பெயர் படைப்புக்களுக்கு ஒரு களமாய் இருந்த எக்ஸில் சஞ்சிகை, பிறகு எக்ஸில், உயிர்நிழல் என்று தமிழகத்து இலக்கிய அரசியலின் பாதிப்பில் தேய்ந்து கட்டெறும்பானது அநேகருக்குத் தெரிந்திருக்கும். நேர்காணலின்போது, பின்னோக்கி பார்க்கும்போது, சின்ன விடயத்தை பெரிதுபடுத்தி வீணாய் சண்டைபிடித்துவிட்டோம் என்று மனவருந்தி ஷோபாசக்தி இதுகுறித்து கூறியிருந்தார். ஷோபாசக்தி எக்ஸிலிருந்து பிரிந்து பிறகு அம்மாவில் கூட ஆசிரியர்களில் ஒருவராய் இருந்திருக்கிறார் என்று நினைக்கின்றேன்.

இவர்களின் அரசியல், படைப்புக்கள் என்று பலவிடயங்களில் எனக்கு முரண்பாடிருக்கும்போதும் (ஜெயமோகன் -சூர்யா தவிர அனைவரும் எங்கோ ஓரிடத்தில் வித்தியாசப்படவே செய்வோம்), இவர்களது படைப்புக்களும், ஆளுமைகளும் என்னை கவருகின்றன. சிலவேளைகளில் இவர்கள் தங்களவில் நேர்மையாக இருப்பதால் இன்னும் கூடுதல் ஒட்டு வருகின்றதோ என்றும் நினைப்பதுண்டு. இந்தச் சமயத்தில்தான், ஈழத்து இலக்கியம் பற்றிய பதிவுகள் விவாதத்தில் ஜெயமோகன், ஈழத்தில் யார் நல்ல சிறுகதைகள் எழுதுகின்றார்கள் என்ற பதிலுக்கு நான் சக்கரவர்த்தியையும் ஒரு உதாரணமாகச் சொல்லியிருந்தது ஞாபகம் வருகின்றது. அந்தப்பொழுதில் சக்கரவர்த்தியின் சில சிறுகதைகளை வாசித்திருந்தாலும், யுத்தத்தின் இரண்டாம் பாகம் தொகுப்பு வாசித்திருக்கவில்லை. அதையும் இப்போது வாசித்தபின் நான் சொன்னதில் தவறில்லை என்றுதான் நினைக்கின்றேன். ஆடு புலி புல்லுக்கட்டு, மற்றும் படுவான்கரையும் மிகச் சிறந்த படைப்புக்கள். வழமைபோல் ஜெயமோகன் அதை நிராகரித்திருந்தாலும் (அவருக்கு அ.முத்துலிங்கத்தைத் தவிர வேறொருவரும் கதை எழுதுவதில்லை என்று ஒரு நினைப்பு) அது குறித்து நான்(ம்) அதிகம் அலட்டிக்கொள்வதில்லை. ஜெயமோகனைப் போன்றவர்களுக்கு அ.முத்துலிங்கம் போன்றவர்களைப் பிடிப்பதற்கு அ.முத்துலிங்கம் எந்த அரசியலையும் தனது படைப்புக்களில் முன்வைப்பதில்லை. ஆனால் புலம்பெயர்ந்த 99%மான ஈழத்தமிழர்களுக்கு அரசியலைத் தவிர்த்து வாழ்வென்பது கிடையாதென்றுதான் நினைக்கின்றேன். அ.முத்துலிங்கம் எந்த அரசியலையும் வெளிப்படையாக வைக்காததால் எல்லா தமிழகத்துப் பத்திரிகைளும் எந்தப்பிரச்சனையுமின்றி அவரது படைப்புக்களை வெளியிடுகின்றன (இதனால் நான் அ.முத்துலிங்கத்தின் அனைத்துப் படைப்புக்களை நிராகரிக்கின்றேன் என்று அர்த்தமல்ல). இனி புதிதாய் வாசிக்கத்தொடங்கும் எந்த வாசகரும் அ.முத்துலிங்கத்தின் படைப்புக்களை மட்டும் புலம்பெயர்ந்த படைப்பாய் முன்னுதாராணம் கொள்ளும் அபாயம் வரக்கூடும். சக்கரவர்த்தியின் சில கதைகள் கூட, அந்நியச்சுழலை முற்றுமுழுதாக முன்வைத்து எழுதப்பட்டிருக்கின்றன (EX-அழகி, நானும் ஓகஸ்டீனாவும் ஒரு பந்தயக்குதிரையும்). ஆனால் சக்கரவர்த்தி ஏனைய 99% ஈழத்தமிழர்களைப்போல அரசியலைத் தவிர்த்து பேசமுடியாதவராகையால், இந்தப்படைப்புக்கள் கூட கவனத்தில் இல்லாமற்போய்விட்டன.

இந்தக்கணத்தில்தான் ஜெயமோகன் போன்றோர் முன்வைக்கும் நுண்ணரசியல் கவனத்தில் கொள்ளப்படவேண்டும். புலம்பெயர் எழுத்துக்கள் என்றால் அ.முத்துலிங்கத்தையும் , தலித் படைப்புக்கள் என்றால் *பூமணியையும், சோ.தருமனையும் ஏன் இவர்கள் முன்வைக்கிறார்கள் என்றால், அவர்களின் கதைகளோ அல்லது அவர்களோ ஏற்கனவே வழிமொழியப்பட்ட இலக்கியத்தளத்தை அடைய முயற்சிப்பவை. அ.முத்துலிங்கம் எப்படி தனது அரசியலை மறைக்கின்றாரோ அப்படியே *பூமணி போன்றவர்கள் தமது தலித் அடையாளங்களை மறந்து மேல்வர்க்கங்களோடு சமரசம் செய்து போக விரும்புகின்றவர்கள். முரணான விடயம் என்னவென்றால், அழகியல் பற்றி பேசுகின்ற விமர்சகர்கள், அழகியல் என்று ஒன்றிருந்தால் அழகியல்Xஎதிர் அழகியல் என்பது இருப்பதை இலகுவாக மறைத்துவிடுகிறார்கள். இந்த எதிர்அழகியல்தான் தமிழக தலித்துக்களிடம், ஈழத்தமிழர்களிடமும் வெளிப்படுகின்றது என்பதைப் புரிந்துகொள்ளத்தவறும் இவர்களது அழகியலரசியல் நமக்கொன்றும் புதியதுமல்ல.

வைரமுத்துவின் தலைமையில் நடந்த கவியரங்கில் சக்கரவர்த்தி வாசித்த சர்ச்சைக்குள்ளான கவிதையிலிருந்து சில பகுதிகள்...

....
சிலுவைகள் கிளை உடைய
சிறகுகள் இப்போது
சுமையாகிப் போயின.
நான் என் தேசம் மீளல் வேண்டும்
தேசம் மீதான பசலை நோய்
தேகத்தில் படர
தேசம் பற்றிய கனவு
நமக்கிப்போது பிணியாகிப் போனது.

துப்பாக்கிகள் எப்போது துருப்பிடிப்பது.
நாம் எப்போது
நம் தேசம் மீள்வது?
நான்கு புறமும் அலைகள்
நடப்பதென்னவோ கொலைகள்.
...........
87 இல்
நம் சகோதரிகளை
விரட்டி விரட்டி
கற்பழித்த ஹிந்தியன்
இன்று நம் வீட்டு அயல் வீட்டுக்காரன்

துரத்தி துரத்தி
முலைகடித்த சீக்கியன்
இன்று நம் எதிர்வீட்டுக்காரன்.
எதிரி எனப்பட்டவன்
எதிர்க்க இருந்தும்
இன்று நாம் அவனை புன்முறுவலுடன் சிநேகிக்கவில்லையா?
என்ன ஆயிற்று நம் கோபம்
என்ன ஆயிற்று நம் மானம்?
எங்கே போயிற்று
தமிழ் மறவர் வீரம்?
..................
இனச்சுத்தம் இனச்சுத்தம்
எனச் சொல்லி
சோனகரை எல்லாம்
ஒற்றை நாள் இடைவெளியில்
நாட்டைவிட்டு நாம் விரட்டியடித்தோம்.

நாமென்ன நாசிகளுக்கா பிறந்தோம்?
நம் பூர்வீகம் என்ன ஜேர்மனியா?

தூக்கிச் செல்ல மனச்சுமையும்
ஜநூறு ரூபாயையும் மட்டுமே
அனுமதித்த நாம் ஏன் மறந்தோம்,
பாட்டன் முப்பாட்டன் பரம்பரையாய்
சோனகரே ஆயினும்
அவனும் தமிழன் என்பதை ஏன் மறந்தோம்?

காலத்தின் கட்டாயத்தை
இப்போது இங்கே பாருங்கள்
இனச் சுத்தம் பேசும் நம் பரம்பரையின்
பிள்ளைகள் இன்று
கறுப்பின ஆபிரிக்கருடன் சல்லாபிக்கும்
காலத்தின் கட்டாயத்தைப் பாருங்கள்!
கறுப்பருடன் சல்லாபித்து விட்டு
வெள்ளைத்தோல் அமெரிக்கருக்கு
பிள்ளை பெற்றுக் கொள்ளும்
காலத்தின் தீர்ப்பை யார் மறுப்பார்!
..............
ஜயாயிரம் மைல்களுக்கப்பால்
சிவனே என்றிருக்கும் நயாகராவைப் பாடும்
சிகரங்களைத் தொட்ட
எங்கள் வைரமுத்து ஜயா(?) அவர்கள்
கூப்பிடு தூரத்தில் அழுகை ஒலி கேட்பதைப் பற்றி
அலட்டிக் கொள்வதில்லை?

வயாகரா மீது இருக்கும் அக்கறை
அக்கரையில் இருக்கும்
ஈழத்தின் மீது ஏன் இல்லை?

போகட்டும்

வெல்லத்தானே வீரம்
கொல்வதற்கு இல்லை.
கவியரசு ஜயா!
நீங்கள் சொன்னதாகத் தான் சொல்கிறது
பாட்டுப் பெட்டி.

யுத்தம் ஒன்றைத் தவிர
வேறொன்றும் தெரியாதென்னும்
எம் தேசம் நோக்கி
கொல்லாமல் வெல்வது எப்படி
என்றாவது சொல்லுங்கள்....
............


* பூமணி பற்றி இப்படி எனக்கு ஒரு விமர்சனம் இருப்பினும், அவர் நல்ல நாவல்களையும், சிறுகதைகளையும் எழுதியிருக்கின்றார் என்பதில் மறுபேச்சுக்கு இடமில்லை.