ஈழத்தின் வனப்பு

இராவணன் வெட்டு

திருக்கோணச்சரம் கோயிலுக்கு முன்னே இராவணன் வெட்டு உள்ளது. சற்றே அருகில் நெருங்கிப் பார்க்கும்போது அழகையும் பீதியையும் கொடுக்கும். புராணகதைகளில் இதைப் பற்றியும் கதைகள் உண்டு.

அழகு கொஞ்சும் மலைநாடு. படம் எடுக்கப்பட்ட இடத்தில் தேயிலைத் தொழிற்சாலை உண்டு. எப்படி தேயிலை பதமாக்கப்படுகின்றதென்ற செயன்முறை விளக்கங்களும், உடனேயே ப்ரஷ்ஷாக தயாரித்துத் தரப்படும் தேநீர் வசதியும் உண்டு. இரண்டு முறை சென்று அந்த அற்புத சுவையை கேக்குடன் சுவைத்திருக்கின்றேன். இன்னும் நாவில் அதன் உருசி கரைவதாய் ஒரு பிரமை.

கதிர்காமம்

அருணகிரிநாதர் உட்பட பலரால் பாடப்பட்ட தலம். சூரன்போரே இங்கே நிகழ்ந்ததாய்தான் கூறப்படுகின்றது. இப்போது முற்றுமுழுதாக சிங்களப் பிரதேசமாக மாறி, புத்தர் பல இடங்களை ஆக்கிரமித்துவிட்டார். பிரதான கோயில்களில் சிங்களத்தில்தான் வழிபாடுகள் நடக்கின்றது. அதைச் சூழவும் சில கோயில்களில் தமிழ்க் கடவுள்கள் வாளா அமர்ந்திருக்கின்றார்கள். படம் இருட்டில் எடுக்கப்பட்டாலும் முற்றுமுழுதாக சிங்களத்தில் எழுதப்பட்ட பதாகைதான் தொங்குகின்றது. முருகனுக்கு அடையாளமாய் தொங்கிக்கொண்டிருந்த வேலையும் (படத்தில் காண்க) பிறகு ஜேவிபியினர் அல்லது சிங்கள உறுமயக்கட்சியினரோ தூக்கிவிட்டனர் என்று சர்ச்சைகள் நடந்ததைக் கேள்விப்பட்டிருந்தேன். மீளவும் வைக்கப்பட்டதா அல்லது புதைக்கப்பட்டுவிட்டதா சரியா எதுவும் சரியாகத் தெரியவில்லை.

மலையகத்தைச் சுற்றிப் பார்த்தபோது, நான் நீராடி சுத்தமாக்கிய நீர்வீழ்ச்சி இது. இதற்கு மேலே ஏறிப்போனால் இன்னும் அழகாய் விழும் நீர்வீழ்ச்சியையும், கலகலவென்று சிரித்தபடி நீராடும் பெண்களையும் காணலாம்.

சீகிரியா ஓவியங்கள்

படம் எடுக்கத் தடை என்று கூறப்பட்டாலும் கள்ளமாய் எடுத்து தொல்பொருள் ஆய்வாளர்களிடம் ஏச்சும் வாங்கியிருக்கின்றேன். சிகிரியாவில் ஏறிப்போவது ஒரு அலாதியான அனுபவம். மேல் தளத்தில் எல்லாம் உடைந்து நிர்மூலமாகப் போயிருந்தாலும், எப்படி இப்படியொரு இடத்தை காசியப்பன் தனது இராச்சியமாய் தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்டான் என வியக்க வைக்கும் இடம். நீராடும் பொய்கைகள் போலக் கூடத் தெரிந்தன (மாதிரி எனக்குக் கிடந்தது). எத்தனை பெண்கள், ஆண்கள், குழந்தைகள் நீராடிக் குதூகலித்த இடமோ? ஒரு இறப்பைப் போல அடையாளமின்றிப் போயிருக்கின்றது இன்று.