வாரயிறுதிகள்: நாட்குறிப்பில் எழுத மறந்த நினைவுகள்

சனிக்கிழமை
(அ)புல்வெளியில் கவிதைகள் வாசித்தல்



வெள்ளி பின்மாலையில்தான் அடுத்தநாள் சனிக்கிழமை இப்படி ஒரு நிகழ்வு நடத்துவது என்று நண்பர்களின் வீட்டில் நின்ற சமயம் உறுதிப்படுத்தப்பட்டது. பத்மநாப ஜயரும், மதியும் தான் இந்நிகழ்வு நடக்கவேண்டும் என்று மும்முரமாக நின்றனர். ஏற்கனவே முதல் சனிக்கிழமை மொழிபெயர்ப்பு பட்டறை நடந்திருந்தாலும், வெளிச்சுழலில் இறுக்கமற்று, மூலக் கவிதைகளும் (ஆங்கிலத்தில்) மொழிபெயர்த்த கவிதைகளும் விரும்பிய போக்கில் வாசித்து உரையாடுவதே முக்கிய நோக்கமாக இருந்தது. சனிக்கிழமை பத்மநாப ஜயர், மு.நித்தியானந்தன், ராஜா போன்றவர்களை பூங்காவுக்கு அழைத்துவரும் பொறுப்பு எனக்குத் தரப்பட்டிருந்தது. வழமைபோல ஒரு மணித்திலாயம் தாமதாகத்தான் அவர்களை உரிய இடத்துக்கு என்னால் அழைத்துச் செல்ல முடிந்தது. காத்திருந்த நண்பர்கள் என்மீது கோபப்படாதது (இல்லை மனதுக்குள் திட்டிக்கொண்டு வெளியில் காட்டாதிருந்தார்களோ தெரியாது) சற்று நிம்மதியாயிருந்தது. அவசரமாக ஒழுங்கு செய்திருந்தாலும், கிட்டத்தட்ட இருபது பேர் பங்குபற்றியிருந்தோம். வெளிச்சூழலில் கவிதை படிப்பதற்கு இந்தளவுக் கூட்டந்தான் அளவானது போலத் தோன்றியது. அல்லாவிட்டால், அது உள்ளக அரங்குகளில் ஏற்பாடு செய்யப்படும் கூட்டம் போலவாகிவிடும். வட்டமாக அமர்ந்து ஒலி/ஒளிபெருக்கிகள் இல்லாது இயல்பாய் பேச இந்த அளவு எண்ணிக்கைதான் சரிவரும்.



பத்மநாப ஜயரும், மு.நித்தியானந்தனும் வாசிக்கப்பட்ட கவிதைகளை எழுதிய கவிஞர்களைப் பற்றி முன்னுரைகள் கொடுக்க தமிழிலும், ஆங்கிலத்திலும் கவிதை வாசிப்புக்கள் நடந்தேறின. மிக நட்புறவான சூழலில், எவரது கருத்தையும் எவரிலும் திணிக்காது அமைந்தது மனதுக்கு இதமாயிருந்தது. பிறகு ராஜாவும், பா.அ.ஜயகரனும் நீலாவாணனின் 'ஓ வண்டிக்கார', சண்முகம் சிவலிங்கத்தின், 'ஆட்காட்டியே' மற்றும் மகாகவியின் கவிதைகளாகப் பாடிக்காட்டியது கவிதை வாசிப்புச் சூழலுக்கு இரம்மியத்தைக் கொடுத்தது. அத்தோடு புதிய/இளைய முகங்கள் பலதையும் பார்க்கக்கூடியதாக இருந்தது இன்னும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. பத்மநாப ஜயர், நித்தியானந்தன், ராஜா போன்றவர்கள் தங்கள் தலைகளின் பின்னால் ஒளிவட்டம் எதையும் சுழலவிடாது மிக இயல்பாய் நம் அனைவருடனும் உரையாடியதையும் குறிப்பிட்டுச் சொல்லதான் வேண்டும்.



(ஆ) மாணவர் எழுச்சி நாள்

அன்றைய மாலைப் பொழுதில் மாணவர் எழுச்சி நாளுக்குப் போயிருந்தேன். மாணவர் எழுச்சி நாள், சிவகுமாரன் சயனைட் அருந்தித் தற்கொலை செய்துகொண்ட நாளில் ஈழத்திலும், புலம்பெயர் தேசங்களிலும் நினைவுகூரப்படுகின்றது. அரங்கத்தின் வாயிலை அடைந்தபோது நண்பர்கள் அடுத்தநாள் ட்சுனாமியால் பாதிப்புற்ற மக்களூக்காய் நடத்த இருந்த நடைபவனிக்கு (walkathon) flyers வழங்கிக்கொண்டிருக்க அவர்களோடு இணைந்து கொண்டேன். பிறகு அரங்கத்துக்கு உள்ளே சென்று சில நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்தேன். சில நடனங்கள் மேடையில் போய்க்கொண்டிருந்தன. மூன்று மாணவிகள் கிட்டத்தட்ட பதினைந்து நிமிடங்கள் தொடர்ச்சியாக ஆடினர். நடனத்தின் மீது அவ்வளவு ஈர்ப்பு இல்லாவிட்டாலும், இப்படி தொடர்ச்சியாக ஆட (ஒரே வித அசைவுகளுடன்) எவ்வளவு பயிற்சி செய்திருப்பார்கள் என்றும், நடனக்குறிப்புக்களை எந்த மொழியில் எழுதி விளங்கிக்கொண்டிருப்பார்கள் என்றும் வழமைபோல யோசித்தபடி நான் பின்னேரக் கனவு காணத்தொடங்கியிருந்தேன் . பிறகு மாணவர்களாய் எழுதி, பாடிய இசைத்தட்டு ஒன்று வெளியிடப்பட்டது. அதற்கு பாடல் எழுதும்படி என்னையும் அழைத்திருந்தனர் (படித்து ஒரு வருடம் முடிந்தபின்னும் மாணவன் என்று அழைப்பு விடுத்த அந்த நண்பர் குழாமுக்கு நன்றி). தோழியொருத்தி தொலைபேசியில் அழைத்து அழைத்து தொண்டையில் பிடித்தபோதும் என்னால் இந்த விளையாட்டுக்கு வரமுடியாது என்று விலத்திவிட்டேன். சில பாடல்களைக் கேட்டேன். நன்றாக இருந்தது. அரங்கம் வெக்கையாக இருந்ததாலும், ஒலிபெருக்கிகள் பாடுவதற்குப் பதிலாக அலறவும் தொடங்கியதாலும், நான், கிஸோ மற்றும் ஒரு நண்பன் வெளியே ஒரு கோப்பிக்கடைக்கு தேநீர் குடிக்கப்போய்விட்டோம். பிறகு நண்பர்கள் மீண்டும் விழாவுக்கு சென்றபோதும், நான் அடுத்த நாள் காலை நடக்கும் நடைபவனிக்கு நேரத்துக்கு வரவேண்டும் எனவே என்னை வீட்டிற்கு சென்று படுக்கவிடுங்கள் என்று நல்ல சாட்டுக்கூறிவிட்டு வந்துவிட்டேன்.

ஞாயிற்றுக்கிழமை

(அ) ட்சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்டவர்க்காய் நடந்த நடைபவனி

ட்சுனாமி அழிவினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் புனர்நிர்மானத்துக்காய் இந்த நடைபவனி ஒழுங்கு செய்யப்பட்டிருந்தது. எனக்குத் தெரிந்தளவில் இந்த வருடத்தில் நடந்த மூன்றாவது நடைபவனி இது. மூன்று நடைபவனிகளிலும் ஏதோ கொஞ்சம் நானும் பங்குபற்றியிருந்தேன். முதலாவது நடைபவனி, யோர்க் பல்கலைக்கழகத்தின் உள்ளக விளையாட்டரங்கில் மாலை 6.00 மணியிலிருந்து அடுத்த நாள் காலை 6.00 மணிவரை நிகழ்ந்தது. நான் வழமைபோல அங்கும் தாமதாக (இரவு பதினொரு மணியளவில்) சென்று முடியும் வரை பங்குபற்றியிருந்தேன். நின்ற ஏழு மணித்தியாலங்களில் ஆகக்குறைந்தது நான்கு மணிகளாவது நடந்திருக்கின்றேன் என்பது அதிசயமான விடயம்தான். அரைவாசி பகல்/இரவு நடந்த அந்த நடைபவனியில் முடியும்போது கிட்டத்தட்ட நூறுபேர் இருந்திருப்போம். இளைஞர்கள் என்றால் வன்முறையும், குழப்படியும் செய்பவர்கள் என்பதைத் தாண்டி பெண்களும் ஆண்களும் அங்கே கூடியிருந்தது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. அவர்களை நம்பி அனுப்பிய பெற்றொரையும் பாராட்டத்தான் வேண்டும். இடையில் கிளித்தட்டு விளையாடினோம். கூடைப்பந்தாட்டம் ஆடினோம். பதின்ம வயதுப் பையன்கள் கானாப்பாடல்களுக்கு அந்தமாதிரி நடனம் ஆடினார்கள். அதைப் பார்த்து கொஞ்சம் வெட்கமும் நிரம்ப திறமையுடன் பெண்களும் தங்களுக்குள்ளே ஆடி மகிழ்ந்தார்கள். இடையில் சில ஜேர்சிகள் ஏலத்தில் விட்டபோது, பெண்களின் ஜேர்சியை இறுதியாய் வாங்கிய ஒரு பெண்ணோடு வேண்டுமென்று போட்டி போட்டு ஏலத்தைக் கூட்டி, சற்று அதிகப்படியான விலைக்கு அவரை வாங்க வைத்திருந்தோம். அந்தப்பெண் எங்களோடு பலவருடங்களுக்கு முந்தி தமிழ் வகுப்பொன்றில் இருந்ததும், எனக்கு கொஞ்சமும், நண்பனுக்கு சற்று அதிகப்படியான நனவிடைதோய்தலும் அவரால் இருந்ததும் இந்த விலையுயர்த்தலுக்கு முக்கிய காரணமெலாம். அன்றைய பொழுதில் நீண்ட நாள்களுக்குப் பிறகு பல தோழர்/தோழிகளுடன் ஆறுதலாகப் பேச ஒரு சந்தர்ப்பமும் வாய்த்திருந்தது. சென்ற வருடம் ஈழத்திற்குச் சென்ற பத்து பேர் கொண்ட குழுவில் முக்கால்வாசிப்பேரை மீண்டும் அங்கே கண்டது அருமையான அனுபவம்.



இரண்டாவது நடைபவனி ஒரு பூங்காவிலிருந்து ஆரம்பித்து ஸ்காபுரோ சிவிக் சென்ரரில் வரை நீண்டு முடிந்திருந்தது. அந்த நடைபவனியின்போதே பத்மநாப ஜயரின் சந்திப்பு/மொழிபெயர்ப்பு பட்டறை நடந்ததால் என்னால் முழுமையாய் பங்குபெறமுடியவில்லை. ஆனால் அதற்கான முன்னேற்பாடுகளில் கொஞ்சம் ஈடுபடமுடிந்தது. முக்கியபணிகளை இரண்டு பெண்களே எடுத்து நடத்தியிருந்ததனர். தங்கள் நேரத்தையும் உழைப்பையும் செலவழித்து அருமையான நடைபவனியை நடத்திக்காட்டிய அந்தத் தோழியரும் அவர்களோடு தோள் கொடுத்த அனைவரும் பாராட்டுதலுக்குரியவர்கள். மூன்று நடைபவனிகளும் எந்தக் குழப்பமோ, பிறருக்குத் தொந்தரவோ இல்லாது நடந்தேறியது குறிப்பிடவேண்டியது. முதலாவது நடைபவனியில் 12,000 டொலர்களும், மூன்றாவது நடைபவனியில் 13,000 டொலர்களும் சேகரிக்கப்பட்டிருந்தாய் நான் அறிந்தேன். இரண்டாவது நடைபவனியில் சேகரிக்கப்பட்ட நிதியினளவு தெரியவில்லை. இந்த நிதி ஈழத்திற்கு ஒழுங்காய்ப் போய்ச்சேர்ந்து அங்கு ட்சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் அத்தியாவசிய தேவைகள் சிலவற்றையாவது நிவர்த்தி செய்தால்தான் இங்கு கடுமையாக உழைத்தவர்களின் உழைப்பு மேன்மைப்படுத்தப்பட்டதாக இருக்கும். TEDDOR அமைப்பு இதற்கான பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டதாகவும், சில திட்டங்களுக்கான முன்வரைவுகள் ஏற்கனவே பொதுப்பார்வைக்கு இங்கே வைக்கப்பட்டிருந்தாயும் நினைவு.

(ஆ)பத்மநாப ஜயருக்கு இயல் விருது



ஞாயிற்றுக்கிழமை இரவு பத்மநாப ஜயருக்கு இயல் விருது விழா வழங்கும் வைபவம் நடந்தேறியது. ஜயரினதும், 'அசை' சிவதாசனினது உரைகள் நன்றாக இருந்தன. பத்மநாப ஜயர் இன்றைய தமிழ் இல்க்கிய உலகத்தில் நடப்பது என்னவென்று up-to-date யாய் இருப்பது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. பத்மநாப ஜயர் குறித்து, மு.நித்தியானந்தனால் (?) எடுக்கப்பட்ட ஒரு விவரணப்படமும் ஒளிபரப்பட்டிருந்தது. பத்மநாப ஜயருக்கு இந்த விருதால் பெரிதாய் ஒரு பிரயோசனமும் இல்லையென்றாலும், இன்னும் தமிழுக்காய் உழைக்க அவருக்கு இது ஒரு உந்துசக்தியாக அமையக்கூடும். ஆக்ககுறைந்து புதிய நண்பர்களைச் சந்தித்து உரையாடும் வாய்ப்பாவது அவருக்குக் கிடைத்திருக்கும். தான் ஒருவித திசையில் இலக்கிய உலகத்தில் பயணித்துக்கொண்டிருக்கின்றேன் என்றால், தான் கால்வைக்க் முடியாத இன்னொரு திசையில் சோபாசக்தி, சுகன், கற்சுறா போன்றவர்கள் பயணித்துக்கொண்டிருக்கின்றார்கள். எனவே ஈழத்து/புலம்பெயர் இலக்கியம் என்பது இப்படியான பல்வேறு போக்குகளால்தான் முழுமைபெறுமே தவிர, தன்னால் மட்டும் ஈழத்து/புலம்பெயர் இலக்கியம் விகாசிக்காது என்று ஜயர் புரிந்துவைத்திருப்பதுதான், அவரோடு பழகிய சில நாள்களில் எனக்கு முக்கிய அவதானமாய்ப்பட்டது.