உண்மையான மகிழ்ச்சி எதுவாயிருக்குமென அவருக்குக் கேள்வி வருகின்றது. அதை அறிவதன் மூலம் தனக்கு மட்டுமில்லை தன்னிடம் வரும் நோயாளிகளுக்கும் உதவமுடியும் என திடீரென்று பயணம் ஒன்றைத் தொடங்குகின்றார். அவரோடு இணைந்து வாழும் துணையான கிளாராவிற்கு இதில் அவ்வளவு சம்மதமில்லை என்பதை அறிந்தே ஹெக்டர் புறப்படுகின்றார்.
துயரமாய் முடிந்த இத்தேடலின் பின் பனிப்பிரதேசத்திலிருக்கும் திபெத்திய புத்தமடலாயத்தில் ஹெக்டர் போய்த் தங்குகின்றார். ஒருநாள் சூரிய வெளிச்சத்தில் மினுங்கும் கொடிகளைப் பார்த்து உற்சாகமாயும் மகிழ்ச்சியாகவும் நடனமாடும் துறவிகளைப் பார்த்து, இதிலென்ன இருக்கிறதென ஹெக்டருக்கு வியப்பாயிருக்கின்றது. ஒரு துறவி 'மகிழ்ச்சியிற்கான பாதையை, மகிழ்ச்சியில்லாத விடயங்களைத் தவிர்த்து ஒருபோதும் அடைய முடியாது' என மகிழ்ச்சியும் மகிழ்ச்சியின்மையும் ஒன்றிலிருந்து ஒன்று பிரிக்கமுடியாதென்பதை வேறொருவகையில் ஹெக்டருக்கு உணர்த்துகின்றார்.
இவ்வாறாக ஹெக்டர் தன் பயணத்தின்போது சந்திக்கும் ஒவ்வொருவரிடம் 'நீங்கள் மகிழ்ச்சியாக இருக்கின்றீர்களா? மகிழ்ச்சி என்பது என்ன?' எனக் கேள்விகளைக் கேட்டுப் பதில்களைப் பெற முயல்கின்றார். இடையில் இலண்டனில் இருக்கும் கிளாராவோடு ஸ்கைப் மூலம் உரையாட முயலும்போதெல்லாம், ஏதோ இருவருக்குமிடையில் விரிசல் வந்துவிட்டது மாதிரி இருவரும் உணர்கின்றனர். உரையாடல்களையெல்லாம் இடைநடுவில் நிறுத்தியும் கொள்கினறனர். மேலும், தொடக்கத்தில் ஹெக்டர் திடீரென்று பயணத்தைத் தொடங்கும்போது கிளாரா, ஹெக்டர் அவரது முன்னால் காதலியோடு இருக்கும் புகைப்படம் ஒன்றையும் கண்டுபிடிக்கின்றார். ஹெக்டர் சந்தோசத்தைத் தேடிப் போவதாய்ச் சொன்னாலும், அவர் தன் பழைய காதலியைத் தேடித்தான் செல்கின்றார் என்கின்ற சந்தேகமும் கிளாராவிற்கு வருகின்றது.
அதே போன்று தன்னால் முழுமையான சந்தோசமாய் இருக்க முடியாததற்கு, தன் பழைய காதலி சிலவேளைகளில் ஒரு காரணமாய் இருக்கலாமோ என்பதை அறிய, ஹெக்டர் ஆபிரிக்காவிலிருந்து லொஸ் ஏஞ்சல்ஸிற்குப் பயணிக்கின்றார். விமானப் பயணத்தில் மூளைப் புற்றுநோயில் இறுதிக்கட்டத்திலிருக்கும் ஒரு பெண்ணைச் சந்திக்கும் ஹெக்டர், அவருடைய கடினபயணத்தில் உறுதுணையாக இருக்கின்றார். அப்போது அந்தப் பெண், 'மரணத்தைப் பற்றி அறியாத ஒருவராலும் வாழ்வைப் பற்றி அறிய முடியாது. நான் அதை அறிந்தவள்; எனக்கு மகிழ்ச்சியாக இருக்கத் தெரியும்' என மகிழ்ச்சியிற்கான புது விளக்கம் ஒன்றைக் ஹெக்டருக்குக் கொடுக்கின்றார். மேலும் மகிழ்ச்சி என்பது 'எப்படிப் பிறர் கூறுவதை நிதானமாய்க் கேட்பது என்பதைக் கற்றுகொள்வதிலும் இருக்கிறது' என்கின்றார். ஹெக்டர் அவ்வாறானதொரு கனிந்த மனிதரெனவும் அந்தப் பெண் குறிப்பிடுகின்றார்.
இறுதியில் லொஸ் ஏஞ்சல்ஸிற்குப் போகும் ஹெக்டருக்கு என்ன நிகழ்கின்றது? கிளாராவிற்கும் ஹெக்டருக்குமான உறவு என்னவாகிறது, ஹெக்டர் அவருக்குரிய மகிழ்ச்சியைக் கண்டுபிடிக்கின்றாரா என்பதை நீளும் திரைப்படத்தில் பார்க்கமுடியும்.
இப்படி மகிழ்ச்சி எப்படி இருக்குமென அறியப் பயணிக்கும் ஹெக்டரை ஒப்பிட்டுப் பார்க்க உடனே நினைவிற்கு வருவது 'Eat, Pray, Love' . அது பெண் ஒருவருடைய தன்னைப் பற்றிய தேடல் என்றால் இந்தத் திரைப்படத்தை ஆணின் மகிழ்ச்சியிற்கான தேடலென எடுத்துக்கொள்ளலாம். இரண்டுமே அதிக சலுகைகள் உள்ள வெள்ளையினத்தவர்களைப் பற்றியது (white privilege) எனினும் 'Eat, Pray, Love யில் எலிஸபெத் சென்ற ஆழத்திற்குள் ஹெக்டரின் பயணம் அமையவில்லை. எலிஸபெத் நாளொன்றின் சிறிய விடயங்களில் மகிழ்ச்சியைக் கண்டதுமாதிரி ஹெக்டர் தனக்கான சந்தோசத்தைச் சிறிய விடயங்களில் கண்டுகொள்ள முனையவேயில்லை. ஆண்களுக்குரிய இன்னுமின்னும் சாகசம் செய்து பார்ப்பதில் இருக்கும் கவனத்தினால், மிகச்சிறிய விடயங்களின் அழகான தருணங்களை கோட்டை விட்டு விடுகின்றனர் போலும்.
இந்தப் படம் மகிழ்ச்சியை/நிம்மதியைத் தேடிப்போகும் ஒரு ஆணின் பயணம் என்றளவில் என்னை கவர்ந்திருந்தாலும், இது வேறு பல சிக்கல்களையும் கொண்டிருக்கின்றது. சீனாப் பயணத்தின்போது ஹெக்டர் சந்திக்கும் ஒரேயொரு பெண்ணும் பாலியல் தொழிலாளியாகவே இருக்கின்றார். அதுவும் ஹெக்டர் இறுதியில் அந்தப் பெண் தன் அடையாளத்தை மறைத்து தன்னை ஏமாற்றியவர் என்று எதிர்மறையாகத்தான் அவரைப் பற்றி நினைக்கின்றார். ஆபிரிக்கா நாடொன்றின் பயணத்தின்போது, 'ஆபிரிக்கா' எனவே கூறப்படுகின்றது. ஆபிரிக்காக் கண்டத்தில் எத்தனையோ நாடுகள் இருக்கின்றன. அவற்றின் ஒரு பெயரைக் குறிப்பிட மறுத்து ஆபிரிக்கா எனப் பொதுப்படையாக குறிப்பிடுவது இன்னுமிருக்கும் காலனித்துவ மனோநிலையன்றி வேறெதுவாக இருக்கும்.
மகிழ்ச்சியை/நிம்மதியைத் தேடிக்கொண்டிருக்கும் அல்லது அது எதுவாய் இருக்குமென தேடிக்கொண்டிருப்பவர்க்கும், பயணங்களின் மீது தீராக் காதல் இருப்பவர்க்கும் இத்திரைப்படம் வசீகரிக்கவே செய்யும். ஆனால் அதேவேளை, காலனித்துவ எச்சங்களுடன் வெள்ளையின மேலாதிக்கத்துடன் எடுக்கப்பட்ட பல்வேறு காட்சிகள் எரிச்சலைத் தருவதையும் மறுக்கமுடியாது,
மேலும் மகிழ்ச்சி என்பது இன்னொருவரால்/இன்னொன்றால் தரப்படுவதில்லை. அது நம் அகமனதோடு சம்பந்தப்பட்டது. சிலவேளைகளில் பயணங்கள் மூடப்பட்டிருக்கும் அந்த அகமனதைத் திறந்துவிடக் கூடியன. மேலும் எதுவுமே நிரந்தரமில்லாதது போல, மகிழ்ச்சியும் கணப்பொழுதுகளில் மாறிவிடக்கூடியதே. அதைத் தெளிவாக உணராதவரை நாம் மகிழ்ச்சி என்கின்ற கருத்துருவாக்கங்களினால் மட்டுமே சிறைப்பட்டிருப்போம். ஹெக்டர் கண்டடைகின்ற பாதை அவருக்குரியது. ஒவ்வொருத்தருக்கும் அவரவர்க்கான தனித்துவமான வழிகள் என்றுமே திறந்தபடியே இருக்கின்றன. புத்தர் ஒருவகையில் கூற விழைந்ததும் இதையேதான்.
(Movie: Hector and the Search for Happiness)
(நன்றி: 'அம்ருதா' - கார்த்திகை இதழ்)
பிற்குறிப்பு:இத்திரைப்படம் Francois Lelordன் பிரெஞ்சுப் புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. நிஜவாழ்வில் Francois Lelord ஒரு உளவியல் நிபுணராக இருந்து, பல்வேறு வாழ்வு முன்னேற்றப் புத்தகங்களையும் எழுதியிருக்கின்றார். ஒருகட்டத்தில் அவ்வாறான நூற்களை எழுதுவதில் சோர்வு வந்து ஹொங்கொங்கில் நின்றபொழுது(2002ல்) ஹெக்டர் என்ற பாத்திரத்தை உருவாக்கி புனைவுகளை எழுதத் தொடங்குகின்றார். பின்னர், நீண்டகாலம் செய்து வந்த ஆலோசனை வேலையைத் துறந்து, சார்ஸ் தொற்றுநோய் பரவிய காலத்தில் வியட்னாமில் பணிபுரியச் செல்கின்றார். அங்கேயே அவர் தனது இன்றையகால துணையைச் சந்திக்கின்றார். இன்று பல்வேறு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுவிட்ட 'ஹெக்டரும் அவரது மகிச்சியைத் தேடும் பயணத்துடன்' ஹெக்டர் என்ற பாத்திரத்தை வைத்து மேலும் பல்வேறு நூற்களை அவர் எழுதிவிட்டார். 1953ல் பிறந்த Francois Lelord தற்சமயம் தனது துணையுடன் தாய்லாந்தில் வசித்து வருகின்றார்.
0 comments:
Post a Comment