நேரத்தைப் பொன் போலப் போற்றுவோருக்கு உரியவை இரவுநேர அதிதுரித பஸ்கள். இயற்கையையும், கிராமப்புறங்களையும் ஆறுதலாக இரசித்து, ரெயினுக்குள் விற்கப்படும் கச்சானையும், வடையையும், ஹெலப்பவையும் (இலையப்பம்) சுவைத்தபடி போகின்ற என்னைப் போன்றவர்கள் பயணிப்பதற்கு ரெயினே பொருத்தமானது. இலங்கையில் ரெயினில் போவோர் சில நேரம் திகைக்கும் இடங்களுண்டு. முன்னே போய்க் கொண்டிருக்கும் ரெயின், சட்டென்று எங்கேயாவது ஸ்ரேசனில் நிறுத்தி பின்பக்கத்தால் ஓடத் தொடங்கும். அப்படித் திகைத்து பதறக்கூடாதென்று சில ரெயின்களில் முதல்தர வகுப்புக்களில் நம் இருக்கைகளை 360 டிகிரிகளில் மாற்றுகின்ற வசதிகளையும் செய்திருக்கின்றார்கள்.
இப்படி ஒரு வசதி இந்த முழுதீவு
நாட்டுக்கும் இருந்தால் ஆபிரிக்காப் பக்கமோ, அமெரிக்காப் பக்கமோ இந்த நாட்டையும் அவ்வப்போது சுக்கான் பிடித்துக்கொண்டு
படகைப் போல நகர்த்திக் கொண்டு வந்தால், என்னைப் போன்றவர்கள் கனடாவில் இருந்து நிறையப் பணத்தையும் நேரத்தையும் செலவு செய்து
விமானம் எடுத்து வரும் கஷ்டமும் இருக்காது.
அந்தக்
கிரஷோ, ‘உங்களைப் போய்ச் சாப்பிடுங்கள் என்று
நேரடியாகச் சொல்லவில்லை, உங்களுக்குப் பசித்தால் மட்டும் போய்ச் சாப்பிடுங்கள் என்றுதான்
சொல்லியிருக்கின்றான். ஆகவே நீங்கள் போய்த் தனியே சாப்பிடவேண்டாம், பிறகு அவன் கோபித்து அடுத்தவேளைச் சோற்றில் நஞ்சைக் கூட
வைத்துவிடுவான்' என்று பயமுறுத்தியிருக்கின்றார். பாவம்
வடகோவையார், நான் போகும்போது சாப்பாடில்லாது
அரைமயக்க நிலையில் அறைக்குள் அலைந்தபடி இருந்தார்.
நாங்கள்
அங்குமிங்கும் அலைந்து ஒரு கிலோமீற்றர் நடந்து போய்ப் பார்த்தபோதும் சாப்பாட்டுக் கடை
தென்படவில்லை. ‘கமகம’ என்றும் ‘ஓலை’ என்றும் நல்ல பெயர் வைத்திருந்தார்களே தவிர சாப்பாட்டுக் கடையைத் திறந்து வைத்தாரில்லை. பிறகு ஓட்டோ ஒன்றைப்
பிடித்துப் போய்ச் சாப்பிட்டு வந்தோம். அங்கே நல்ல பால் அப்பமும் கிடைத்தது.
அந்தக் கடையில் சுடச்சுட போட்டுத்தந்த தேநீரின் சுவையோ அருமை.
யாழ்ப்பாணத்தில் ஒரு ஒழுங்கான, சுடச்சுடத் தேநீர் விற்கும் கடையையே இப்போது எளிதில் காணமுடியாது. கொழும்பில் அப்படிக் கேட்பதே பெரும் பாவம். கொழும்பில் ஒரு கஃபேயில் ரீ கேட்க, 800 ரூபாய் பில் வந்தது. ரீயிற்கு எங்கே பால் என்று கேட்க, அதற்கும் 400 ரூபாய் மேலதிகமாக எடுத்து, ஒரு பாற்தேத்தண்ணி 1200 ரூபாவா என்று
எனக்கு அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியிருந்தார்கள். அதன் பிறகு கொழும்பில் கடைகளில் ரீயே
கேட்பதில்லை.
ஊரின் பெயர் ஊறணி!
அழகான பெயர்தான். அறையிலிருந்து பார்த்தால் கடலும் தெரியும். ஏதேனும் பாவம் செய்தால் போவதற்கு பக்கத்தில் அமெரிக்கன் மிஷன் தேவாலயமும் இருந்ததுதான். ஆனால் அதற்காய் யாரேனும் ஒருவர் மற்ற வசதிகளைப் பார்க்காது, ஊரின் பெயரை மட்டும் பார்த்து மயங்குவார்களா என்ன?
இவ்வளவும் நான் சொன்னதன் பிறகு, வடகோவையார் ‘ நீ இப்படிச் சொன்னது எனக்குச் சரியான கவலையாக இருக்கிறது’ என்றார். எதையெதையோ வாய்க்கு வந்ததை எல்லாம் நான் பேச அவர் மனமுடைந்துவிட்டாரோ என்று நினைத்து ‘ஏன்’ எனக் கேட்டேன். ‘இல்லையடா உண்மையிலை உனக்கு மட்டக்களப்பில் 3 கிரஷ் இருக்கா? எனக்கு இந்த வயசில் யாழ்ப்பாணத்தில் கூட ஒரு கிரஷும் இல்லையே. என் வாழ்விற்கு அர்த்தமே இல்லாமற் போச்சுதடா?’ என்றார்.
எனக்கு வந்ததே ஒரு விசர்!
இந்த மனிதரோடு இரண்டு நாள்கள் பகலும் இரவும் திரிந்தாலே, சொந்த செலவில் நானே எனக்கு சூனியம் வைத்து பைத்தியமாகப் போகின்றேன் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டு, இரவு புத்தகக் கண்காட்சிக்குப் போகத் தயாரானேன்.
*********************
(May 21 ,
2023)
0 comments:
Post a Comment