நண்பகல் நேரத்து மயக்கம்
********************
திருக்கோணமலையில் நின்றபோது 'விடுதலை' படத்தை முதல் காட்சியிலே பார்க்க
விருப்பம் ஏற்பட்டது. பத்துதலை, விடுதலை என்று நிறையத் தலைகள் ஒரே
நேரத்தில் வெளிவந்ததால் எந்தக் காட்சி எப்போது ஓடுகின்றது என இந்தத் தறுதலைக்கும்
குழப்பம் வந்தது. 5 நிமிட நடையில் அருகில் நெல்சன்
தியேட்டர் இருக்க, நேரேயே போய் கேட்கலாமென காலை 10.30
மணிக்காட்சிக்குப் புறப்பட்டேன்.
அன்று காலை தொடங்கிய மோர் அள்ளியூற்றும் அருட்பணியை முடிக்கவே பத்தரைக்கு மேலே ஆகிவிட்டது.
இதற்கிடையில் ஒருத்தன் வெளிவீதியில் அடியடித்த மணல் உடலோடு வந்து அடிக்கடி மோர் வாங்கிக் குடித்தான். நான் என்ன ஓர் பக்தி, உடலைக் கூடக் கழுவாமல் மண்ணோடு வந்து தாகத்தோடு மோர் வாங்கிக் குடிக்கின்றானே என வியக்க, அருகில் இருந்த பெண்களோ, 'அண்ணா, இவன் மோருக்காகவே உடம்பில் சும்மா மணலை அள்ளிப்பூசிக்கொண்டு வந்திருக்கின்றான்' என்று இப்படிப்பட்ட ஆண் இனத்தில் நான் பிறந்தற்காகப் பெருமிதப்பட்டதையே உடைத்து நொறுக்கினார்கள்.
உண்மையாக உழைப்பவர்கள் அதன் பெருமிதத்தைக் காட்ட, வியர்வைத்துளிகளைக் காட்டியபடி எங்கும் செல்லாம், என்னைப் போன்ற மோர் ஊற்றியே முதுகுவலி கண்டவர்கள் அப்படி வியர்வையுடன் வெளியே செல்வது உழைப்பவர்க்கே அவமானம். ஆகவே ஓடிப்போய் குளித்துவிட்டு நெல்சன் தியேட்டருக்குப் போக 10.45 ஆகிவிட்டது. இவ்வளவு பெரிய தியேட்டரைக் கட்டிவிட்டு உள்ளே போகவும், ரிக்கெட் எடுக்கவும் ஒரு சுரங்கப்பாதை போல ஒற்றை இருட்டுப் பாதை வைத்திருந்தது தெரியாமல், 'எங்கையடா என்ரன்ஸு' என்று நான் குழப்பிப் போனேன்.
இப்போதும் அந்த இளைஞர் அவ்வளவு உக்கிர வெயிலுக்குள் எதையோ தன்பாட்டில் பேசியபடி, குறுக்கும் மறுக்குமாகத் திரிந்து கொண்டிருந்தார். அவரோடு வந்தவர் என அறிமுகப்படுத்திக் கொண்ட ஒருவர் என்னோடு பேசத் தொடங்கினார். தானும், அந்த திடகாத்திர இளைஞரும் படம் பார்க்க வந்தோம். ஆனால் தியேட்டருக்குள் போனவுடன் படம் பார்க்கப் பிடிக்கவில்லை என்று அவர் வெளியே வந்துவிட்டார். அது கூட பரவாயில்லை. இப்போது மேற்சட்டையைக் கழற்றிவிட்டு இப்படி ரோட்டில் திரிகிறார், என்ன செய்வது என்றும் தெரியவில்லை என்று கவலையுடன் சொன்னார்.
அவர் வீட்டிலிருந்து வரும்போதும் ஏதேனும் இப்படி வித்தியாசமான சமிக்ஞைகள் காட்டினாரா எனக் கேட்டேன். எனக்கு அவரைப் பற்றி அவ்வளவு தெரியாது, அந்த இளைஞன் கனடாவிலிருந்து வந்திருக்கின்றார் எனச் சொன்னார். கனடாவிலிருந்து வருகின்றவர்கள் எல்லோருமே என்னை மாதிரி ஒரு மார்க்கமாகவே இருக்கின்றார்கள் என்பதால் நானும் கனடாதான் என்று இவரிடம் சொல்லாமல் தவிர்த்தேன்.
ஆனால் ஓட்டோவில் வரும்போது அல்லாவைப் பற்றி எதிர்மறையாகக் கதைத்துக் கொண்டிருந்தார். நீங்களே சொல்லுங்கள் அல்லாஹ்தானே இந்த உலகத்தைப் படைத்தார், ஆனால் இவர் அதை மறுத்து அப்படியில்லை என்று சொல்லிக் கொண்டுவந்தார் என்றார். நான் இந்த விவாதத்திற்குள் போக விரும்பாது அவரவர்க்கு அவரவர் நம்பிக்கை. அதன் வழி ஒவ்வொருவரையும் விட்டுவிட்டால் நமக்கும் நிம்மதி என்று சொல்லி விட்டு, அந்த இளைஞரை வீட்டுக்குக் கூட்டிக் கொண்டு செல்லும் வழியைப் பார்ப்போம் என்றேன்.
சிலவேளை இப்படி அந்த இளைஞர் தன்போக்கில் தெருவில் திரிய, பொலிஸ் ஏதாவது வந்து கேட்டால் என்ன சொல்வது என்பது பற்றித்தான் நாங்கள் இரண்டுபேரும் பயந்தோம். கொஞ்சம் பதற்றமாகவும் இருக்கத்தான் செய்தது. நல்லவேளையாக கொஞ்ச நேரத்தில் அந்த இளைஞரின் வாப்பா யாரோ ஒருவரை ஆட்டோவில் அனுப்ப, இளைஞர் மிக நிதானமாக தியேட்டருக்குப் பக்கத்தில் இருந்த மரத்தில் கழற்றியெறிந்த ஷேர்ட்டை எடுத்து அணிந்துகொண்டு, எதுவுமே நடக்காததுபோல ஓட்டோவிற்குள் ஏறி எனக்குக் கையசைத்தார். நானும் அவர்களிடம் இருந்து விடைபெற்று காளி கோயிலடியை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினேன்.
எல்லாமே நடந்தன, ஆனால் எதுவுமே நிகழவில்லை போல அந்தப் பொழுதை, காலமென்ற கருந்துளை கடந்தகாலமாய் உட்செரித்துப் போயிற்று. வாழ்வில் சில சந்தர்ப்பங்களில் நாமேன் நமக்குத் துளியும் சம்பந்தமில்லாத விடயங்களுக்குச் சாட்சியமாக இருக்கின்றோமென்பதும் புரிவதில்லை.
*********************
(Apr 21, 2023)
0 comments:
Post a Comment